Aangenaamd verdoofd

Er veranderd tot nu toe nog helemaal niets.
Het aangename gevoel neemt alleen maar toe,
en ik weet me echt geen houding meer te geven.
Het gevoel op zich is uitstekend,
maar kan mijn gedachten niet van haar afzetten.
waarom vlucht ik weg in mijn werk,waarom kan ik mijn hart niet volgen?
Mijn nachtrust is niet veel meer dan vier uurtjes per nacht
Ik sluit mijn ogen pas naar 0.00uur en ben 04.00uur weer klaar waker.
Waarom kan ik haar niet gewoon zeggen wat ik voor haar voel
Kan iemand mij vertellen waarom dit zo moeilijk is?
Waarom niet samen?
Waarom die visuele afstand?
Ik geniet van haar aanwezigheid,
en als ik haar niet zie neemt de aangename verdoving alleen maar toe.
Hoe laat ik in deze complexe situatie merken wat ik voor haar voel?