Aanranding

Vandaag voor het eerst sinds de aanranding zelf met iemand er over gepraat. Dat kwam wel even binnen. Ik heb op dat moment alles geblokt uit mijn gedachten. Het begint nu steeds meer binnen te komen. Ik voel me zo schuldig. Ik voel me dom omdat ik met hem mee ben gegaan. Ik voel me dom omdat ik hem geloofde. Ik voel me dom omdat ik hem niet heb geslagen of getrapt. Ik heb het gevoel dat het allemaal mijn schuld is. En dat heb ik nu voor het eerst in het echt verteld. Ik kreeg de reactie dat dit soort dingen nooit de schuld van het slachtoffer zijn.

Ik heb ook over mijn nachtmerries over hem verteld en dat ik er sinds kort echt elke dag aan denk. Ook dat ik niet meer durf af te spreken met jongens omdat ik niet meer weet wie ik kan vertrouwen en wie niet. Ik ben bang om alleen te zijn met jongens. Of ik ze nou al jaren ken of net heb ontmoet.

Mijn therapeut zei dat ik een trauma heb. Dat heb ik nooit echt zo beseft. Ik dacht altijd dat ik het gewoon niet zo goed kon verwerken. Nou weet ik niet zo goed of dat hetzelfde is of niet. Volgende week weer een afspraak om te kijken hoe we het gaan behandelen

Kusjes

16 jan 2015 - meld ongepast verhaal

ItsJustMe1, vrouw, 27 jaar

wow woensdag 21 januari 2015 18:24
Sterkte in ieder geval.
Dapper van je - goed dat je erover praat.
En hele dikke knuffel

O 01 okt 2013 Auw... ( 2 )
O 30 sep 2013 Hersenschudding...
O 26 sep 2013 Ongelukje.... ( 3 )
O 25 sep 2013 Huilen, Inhouden!! Inhouden!! ( 2 )
O 23 sep 2013 <3 ( 2 )
O 22 sep 2013 Muziek ( 8 )
O 22 sep 2013 Het is tijd. ( 3 )
O 15 sep 2013 Waaaah Vriendje <3333 ( 3 )
O 11 sep 2013 pedagoog reactie... ( 1 )
O 10 sep 2013 My perfect friend.
O 10 sep 2013 pics... hulp? ( 9 )
O 08 sep 2013 Psycholoog ( 5 )
O 08 sep 2013 Te Dun... ( 9 )
O 07 sep 2013 Hockey
O 06 sep 2013 Vriendje of? ( 4 )

vorige volgende