Aapje is het zat.. echt zat..

Ik ben het zat
Ja, echt.
Ik word gek van al die proefwerken. Het gaat ook gewoon kut, vooral vandaag.
Ik zat echt helemaal te stressen onder wiskunde, daardoor heb ik nederlands denk ik ook gewoon verneukt.
Alles loopt de laatste tijd gewoon niet lekker.
Vriendschap, dat gezeik met K en dat meisje, relatie met mn vader.
Ik zit gewoon een beetje met mezelf in de knoop en ik ben het zat.
Gewoon zat.

Ik heb de laatste tijd ook enorme driftbuien.
Als ik het druk heb en gestresst ben en er gaat ook maar iets fout, haat ik mezelf.
Ik zeg tegen mezelf de meest verschrikkelijke woorden en ik sla mezelf en krab mn gezicht open.
Walgelijk, i know.
Het hier op Md zetten vind ik al moeilijk.
Mn moeder begrijpt me gelukkig. Wel vind ze dat ik naar pshygoloog moet gaan.
Niet dat ik nu 1 of andere gestoorde gek ben.
Maar jezelf ontzettend veel pijn doen en onderuit halen is echt verschrikkelijk.
Ik verlies tijdens mijn driftbuien gewoon de controle over mezelf.
En dat ga ik leren, bij die psycholoog, hoop ik.
Ik kan mezelf gewoon niet blijven slaan... Dat is echt verschrikkelijk.

Gister bijvoorbeeld.
Ik had drie uur aan een samenvatting van nederlands gezeten. En we hebben een nieuwe com. en die werkt anders. Dus ik had het niet opgeslagen. Naja, een deel ervan.
Ik vond het zo verschrikkelijk.
En ik moest zo huilen en ik was vooral zo verschrikkelijk boos.
Ik sloeg mezelf en ik gilde, niet schreeuwen, maar echt kei hard gillen.
Ik heb de meest verschrikkelijke dingen tegen mezelf gezegd en rende toen naar mn bed om rustig te worden.
Daar heb ik echt vijf minuten moeten bijkomen. En ook van de schrik.
Ik herken mezelf dan gewoon niet meer. Ik ben mezelf niet meer.
En daarna begon ik weer te huilen, gewoon heel hard te huilen, ik schaamde me zo.

Maar ik ben het niet alleen die er last van heeft.
Mn ouders lijden eronder en mn zusje.
En ik ook. Ik zo erg.
Ik schaam me zo, zelfs zo erg dat ik nog rood wordt aan die keer dat ik een driftbui kreeg toen de buren op bezoek waren.
Waarschijnlijk horen de buren al mn driftbuien wel. Ik vind het gewoon verschrikkelijk.
Het is nu al zo vaak gebeurd, ik heb zelfs mn vader en mn moeder geslagen.
Ik krijg nu nog tranen als ik er aan denk wat voor walgelijk kind ik ben,
Ik ben gewoon verschrikkelijk. Een ongecontroleerd persoon, die zichzelf niet kan beheersen. Zelfs niet in situaties waar ze zich zelf zo voor schut zet.
Hulp. Dat heb ik nodig.

Mijn moeder zegt dat het al heel knap is dat ik ook daadwerkelijk hulp wil. Het moet gewoon.
Het is niet eens een kwestie van willen.

Goed, dit is eruit. Het moest want het was een deel van mijn persoonlijkheid die Md nog niet kende. Terrwijl ik hier al zo lang mee zit.