‘Ach en wee’
‘Ach… en wee! Di….arree! Dat krijgt je van te veel purééééé!’ was een van de zinnen die ik luidkeels heb gezongen toen ik in groep 8 afscheid nam van mijn basisschool. Ik als kleine Joint had de rol van een franse campingbaas. Ik was trotst op mijn hoofdrolletje en voelde me eigenlijk wel thuis op het toneel. Ik voelde me een beetje helemaal de shit daar. Oudste van de klas (en dus van de school) en ook nog de hoofdrol. Én over diarree mogen zingen! Wat wil een jongen van die leeftijd (of welke andere leeftijd dan ook) nou nog meer? Maargoed, de reden dat ik dit liedje vandaag meerdere malen heb gezongen is dat ik op het moment ruwe stookolie produceer. Gelukkig wonen er geen olieboeren in de buurt, die hadden per direct een boorplatform op mijn sluitspier gebouwd. Gelukkig ook dat ik nog énige controle heb over mijn gassen, in tegenstelling tot de Eya… Yjana.. Yija… die vulkaan in IJsland. Af en toe borrelt het wat als teken dat ik toch echt een porseleinen stoel op moet gaan zoeken. Zodra ik in de buurt kom breekt de paniek in mijn maag helemaal uit, als een bus katholieke schoolkinderen die langs een kerk rijdt. Het leukste is nog wel het kleurverschil tussen de éne pers en de andere. Met al die kleurtjes, streep en spetter effecten leg ik daar toch een mooi kunstwerk neer. Soms toch zonde om door te spoelen. Helaas kan ik dit verhaaltje niet veel langer maken dan het nu is, want het begint weer te borrelen.
Cheers,
Joint.
Joint, man, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende