Ach ja...
De woensdag is inmiddels alweer voorbij gegaan, maar ik ben nog lang niet aan het slapen gegaan. Ik moet nog steeds denken aan die eikel. Waarom eigenlijk? Het is een harteloze lul. Hij maakt me belachelijk bij mijn vrienden, probeert hen tegen mij te keren. Waarom zou ik nog aan hem denken? En toch doet mijn stomme kop het... Was er maar een uitknop voor.
Het liefst zou ik hem gewoon hard op zijn smerige schapenhoofd slaan. Ja, hij heeft een schapenhoofd. Dat verhaal zit zo; Hij heeft eigenlijk een lelijk hoofd, zonder haar. Daarom gaat hij om de 3 weken naar de wei. Daar zoekt hij een schaap uit, heeft er zijn avontuurtje mee en vervolgens hakt hij het hoofd van het arme dier eraf om daarmee zijn lelijkheid te bedekken. Ja, een walgelijk verhaal. Zo walgelijk is hij nou. Vreselijk, he?
Maar goed...
Vandaag was best wel interessant. Een vriendin van mij kwam langs. We gaan zaterdag zingen in Hilversum. Zaterdag is er namelijk M12. Een M12 is een groepje mensen van ongeveer 12 leden. Samen, onder begeleiding van 2 leiders, gaan ze leren over de Bijbel en God en gewoon gezellig zijn. Ja ik ben Christelijk, problemen mee? Jammer dan, ieder heeft nog altijd het recht te geloven wat ie wil. Ik ook, jij ook; klaar.
Goed, dus Mimi kwam langs. We zijn de stad in gegaan. Daar heb ik die schoenen gekocht die ik eigenlijk maandag wilde kopen met Rowella en Wilma. Ik heb voor de rode gekozen, want die was de enige in mijn maat. Maar later bleek dat de Bristol diezelfde schoen in roze had, alleen 1 euro duurder. Ach ja, als ik weer eens geld heb ga ik nog een keer langs de Bristol en koop ik die roze ook wel.
Ja, felle kleurtjes vind ik fijn. Vroeger was dat vooral zwart enzo, geen idee waarom. Maar ik wilde eigenlijk altijd al felle kleurtjes aan doen. Had er alleen geen lef voor. Nu heb ik schijt. Als iemand mijn haar, mijn kleren, mijn schoenen of mij niet leuk vinden kunnen ze oprotten. Ja, ze mogen oprotten. Schaaphoofd ook, dus...
Thuis hebben we nog wat gegeten. Gado Gado met rijst en maisprikadelletjes. Dat is Indonesisch, want ik ben deels Indonesisch. Dat komt weer omdat mijn moeder geboren is in Indonesia, op Java om precies te zijn.
Maar goed...
We hebben eigenlijk niet veel geoefend voor zaterdag. Er zijn wel 2 nieuwe nummers toegevoegd aan de lijst. In totaal gaan we nu 11 liedjes zingen. Ik heb het meteen doorgegeven aan Erik, dat is onze toetsenist en gitarist. Ja, straks moet die arme jongen alles op laatste nippertje nog effe regelen qua bladmuziek en tekst. Niet dat hij bladmuziek nodig heeft, hij kan het opzich ook zonder. Is alleen fijn als geheugensteuntje, natuurlijk.
Maar het komt wel goed. Wordt heel gezellig. Ik neem die zaterdag Rowella mee, want die heeft nog geen M12. Kan ze meteen een beetje proeven hoe het is. Alhoewel dit natuurlijk wel een aparte M12 daggie wordt. Normaal praten we gewoon een beetje, drinken thee met wat te vreten erbij. Soms een videoband van iets leerzaams, andere keer discussie over iets semi interessants. Deze zaterdag wordt er dus vooral gezongen, door Mimi, Erik en mij. Maar ach, dan weet Rowella ook weer 's hoe dat is.
Anyway...
Corina wilde me koppelen aan een Indo-China gast. Dus heeft ze mij zijn MSN gegeven. Hij is opzich wel aardig. Mijn zusje vindt hem wel lekker. Ik ben wat voorzichtiger, na Schaaphoofd kijk ik wel uit. Dacht toen ook dat het echte liefde was, kwam ik effe mooi bedonderd uit de verf!
Zijn naam is trouwens Chris Lee, die van die Indo-China. Hij's wel aardig, zei ik dus. Helemaal into tekenen, vooral manga. Nu doe ik dat ook weleens, maar zo into it als hij ben ik niet. Hij spaart echt allerlei stripboekies, videotapes en whatever er maar over te vinden is. Ik heb wat van zijn werk gezien, het ziet er erg professioneel uit. Ik voelde me meteen een stuk minder creatief als tekenaar toen ik zijn werk met de mijne vergeleek.
Ik ben een erg luie tekenaar. Ik kleur de tekeningen bijna niet, had een periode dat ik bepaalde lichaamsdelen eruit liet omdat het te veel werk was om alles te tekenen... Zo tekende ik een tijd geen neus, daarna geen mond en dan verstopte ik de handen in zakken of achter ruggen. Handen tekenen is dan ook niet het makkelijkste wat er is. Maar goed...
Chris Lee is dus wel aardig. Een beetje te tekenfilm-freak alleen wel. Wat zeg ik, als Shin Chan op TV is ben ik altijd van de partij. En op het moment kijk ik Montana op Nickelodeon... Maar deze gast werd helemaal wild toen ik hem vertelde dat ik ergens nog een oude videoband had met Mevrouwtje Theelepel, die tekenfilm van heel lang geleden. Hij wilde hem weleens lenen, zei hij. Ach, waarom ook niet... Ik kijk er niet meer naar, lol.
Zo, ik type al aardig veel. Dacht dat ik dit kort zou gaan houden. Blijkbaar niet. Maar tis dan ook best wel lekker om gewoon aan een stuk door te lullen over de gedachtes in m'n hoofd. En die keyboard onder m'n vingers maakt dat nog prettiger. Als ik dit in een "echt" dagboek moest doen had ik nu lamme vingers van het schrijven... Los van het feit dat mijn handschrift nog eens ontzettend lelijk is, natuurlijk. Wat een uitkomst, zeg... Typen...
Goh, kwam ik maar een fijne jongen tegen die om mij gaf om wie ik was en niet om wie ik moet zijn in zijn ogen. Was er maar een jongen die bereid was naar mij te luisteren, zonder alles meteen gek te vinden. Iemand die mij kan bewijzen dat niet alle mannen eigenlijk nog maar kleine jongetjes zijn die vooral maar bezig zijn met zichzelf en hun eigen verlangens. Bestaan zulke mannen nog? Ik zie ze zelden...
Dat klinkt heel raar uit mijn mond. Ik heb veel mannelijke vrienden, naar mijn gevoel. Victor, Ferry, Daan, David en Delon... En ik ga opzich wel goed om met jongens. Maar... Ze zijn zo... Bah...
Er is blijkbaar ooit iets misgegaan ofzo, in hun genen. Of is het gewoon de maatschappij waarin wij leven? Nee, want vroeger waren mannen ook al vervelend. Bang voor de vrouw, bang voor haar intelligentie want stel nou dat ze slimmer was dan mij. Ja... Ach...
Ik type en type maar door. Er lijkt wel geen eind aan te komen... Maar toch wel, blijkt nu. Want mijn ogen willen het mij niet meer gunnen om nog langer naar deze monitor te staren. Morgen moet ik trouwens toch weer een lange dag tegemoet. Heerlijk; oppassen op 3 kleine koters van 4, 7 en 10. Vooral die oudste is vervelend, hij denkt namelijk dat hij al heel wat is. Maar dan is ie bij mij mooi aan het verkeerde adres. Die kleine is ook al zo erg. Sjonge jonge jonge... Wat een kind. Alleen die van 7 is lief. Hij is erg behulpzaam. Maar als zijn grote broer hem beinvloed is dat zo weer over....
Kinderen, begin er maar niet aan denk ik dan.
Goed, ik ga jullie verlaten... Voor deze avond... Niet dat er iemand is die dit ellenlange berichtje zal lezen, maar toch!
Trusten
Het liefst zou ik hem gewoon hard op zijn smerige schapenhoofd slaan. Ja, hij heeft een schapenhoofd. Dat verhaal zit zo; Hij heeft eigenlijk een lelijk hoofd, zonder haar. Daarom gaat hij om de 3 weken naar de wei. Daar zoekt hij een schaap uit, heeft er zijn avontuurtje mee en vervolgens hakt hij het hoofd van het arme dier eraf om daarmee zijn lelijkheid te bedekken. Ja, een walgelijk verhaal. Zo walgelijk is hij nou. Vreselijk, he?
Maar goed...
Vandaag was best wel interessant. Een vriendin van mij kwam langs. We gaan zaterdag zingen in Hilversum. Zaterdag is er namelijk M12. Een M12 is een groepje mensen van ongeveer 12 leden. Samen, onder begeleiding van 2 leiders, gaan ze leren over de Bijbel en God en gewoon gezellig zijn. Ja ik ben Christelijk, problemen mee? Jammer dan, ieder heeft nog altijd het recht te geloven wat ie wil. Ik ook, jij ook; klaar.
Goed, dus Mimi kwam langs. We zijn de stad in gegaan. Daar heb ik die schoenen gekocht die ik eigenlijk maandag wilde kopen met Rowella en Wilma. Ik heb voor de rode gekozen, want die was de enige in mijn maat. Maar later bleek dat de Bristol diezelfde schoen in roze had, alleen 1 euro duurder. Ach ja, als ik weer eens geld heb ga ik nog een keer langs de Bristol en koop ik die roze ook wel.
Ja, felle kleurtjes vind ik fijn. Vroeger was dat vooral zwart enzo, geen idee waarom. Maar ik wilde eigenlijk altijd al felle kleurtjes aan doen. Had er alleen geen lef voor. Nu heb ik schijt. Als iemand mijn haar, mijn kleren, mijn schoenen of mij niet leuk vinden kunnen ze oprotten. Ja, ze mogen oprotten. Schaaphoofd ook, dus...
Thuis hebben we nog wat gegeten. Gado Gado met rijst en maisprikadelletjes. Dat is Indonesisch, want ik ben deels Indonesisch. Dat komt weer omdat mijn moeder geboren is in Indonesia, op Java om precies te zijn.
Maar goed...
We hebben eigenlijk niet veel geoefend voor zaterdag. Er zijn wel 2 nieuwe nummers toegevoegd aan de lijst. In totaal gaan we nu 11 liedjes zingen. Ik heb het meteen doorgegeven aan Erik, dat is onze toetsenist en gitarist. Ja, straks moet die arme jongen alles op laatste nippertje nog effe regelen qua bladmuziek en tekst. Niet dat hij bladmuziek nodig heeft, hij kan het opzich ook zonder. Is alleen fijn als geheugensteuntje, natuurlijk.
Maar het komt wel goed. Wordt heel gezellig. Ik neem die zaterdag Rowella mee, want die heeft nog geen M12. Kan ze meteen een beetje proeven hoe het is. Alhoewel dit natuurlijk wel een aparte M12 daggie wordt. Normaal praten we gewoon een beetje, drinken thee met wat te vreten erbij. Soms een videoband van iets leerzaams, andere keer discussie over iets semi interessants. Deze zaterdag wordt er dus vooral gezongen, door Mimi, Erik en mij. Maar ach, dan weet Rowella ook weer 's hoe dat is.
Anyway...
Corina wilde me koppelen aan een Indo-China gast. Dus heeft ze mij zijn MSN gegeven. Hij is opzich wel aardig. Mijn zusje vindt hem wel lekker. Ik ben wat voorzichtiger, na Schaaphoofd kijk ik wel uit. Dacht toen ook dat het echte liefde was, kwam ik effe mooi bedonderd uit de verf!
Zijn naam is trouwens Chris Lee, die van die Indo-China. Hij's wel aardig, zei ik dus. Helemaal into tekenen, vooral manga. Nu doe ik dat ook weleens, maar zo into it als hij ben ik niet. Hij spaart echt allerlei stripboekies, videotapes en whatever er maar over te vinden is. Ik heb wat van zijn werk gezien, het ziet er erg professioneel uit. Ik voelde me meteen een stuk minder creatief als tekenaar toen ik zijn werk met de mijne vergeleek.
Ik ben een erg luie tekenaar. Ik kleur de tekeningen bijna niet, had een periode dat ik bepaalde lichaamsdelen eruit liet omdat het te veel werk was om alles te tekenen... Zo tekende ik een tijd geen neus, daarna geen mond en dan verstopte ik de handen in zakken of achter ruggen. Handen tekenen is dan ook niet het makkelijkste wat er is. Maar goed...
Chris Lee is dus wel aardig. Een beetje te tekenfilm-freak alleen wel. Wat zeg ik, als Shin Chan op TV is ben ik altijd van de partij. En op het moment kijk ik Montana op Nickelodeon... Maar deze gast werd helemaal wild toen ik hem vertelde dat ik ergens nog een oude videoband had met Mevrouwtje Theelepel, die tekenfilm van heel lang geleden. Hij wilde hem weleens lenen, zei hij. Ach, waarom ook niet... Ik kijk er niet meer naar, lol.
Zo, ik type al aardig veel. Dacht dat ik dit kort zou gaan houden. Blijkbaar niet. Maar tis dan ook best wel lekker om gewoon aan een stuk door te lullen over de gedachtes in m'n hoofd. En die keyboard onder m'n vingers maakt dat nog prettiger. Als ik dit in een "echt" dagboek moest doen had ik nu lamme vingers van het schrijven... Los van het feit dat mijn handschrift nog eens ontzettend lelijk is, natuurlijk. Wat een uitkomst, zeg... Typen...
Goh, kwam ik maar een fijne jongen tegen die om mij gaf om wie ik was en niet om wie ik moet zijn in zijn ogen. Was er maar een jongen die bereid was naar mij te luisteren, zonder alles meteen gek te vinden. Iemand die mij kan bewijzen dat niet alle mannen eigenlijk nog maar kleine jongetjes zijn die vooral maar bezig zijn met zichzelf en hun eigen verlangens. Bestaan zulke mannen nog? Ik zie ze zelden...
Dat klinkt heel raar uit mijn mond. Ik heb veel mannelijke vrienden, naar mijn gevoel. Victor, Ferry, Daan, David en Delon... En ik ga opzich wel goed om met jongens. Maar... Ze zijn zo... Bah...
Er is blijkbaar ooit iets misgegaan ofzo, in hun genen. Of is het gewoon de maatschappij waarin wij leven? Nee, want vroeger waren mannen ook al vervelend. Bang voor de vrouw, bang voor haar intelligentie want stel nou dat ze slimmer was dan mij. Ja... Ach...
Ik type en type maar door. Er lijkt wel geen eind aan te komen... Maar toch wel, blijkt nu. Want mijn ogen willen het mij niet meer gunnen om nog langer naar deze monitor te staren. Morgen moet ik trouwens toch weer een lange dag tegemoet. Heerlijk; oppassen op 3 kleine koters van 4, 7 en 10. Vooral die oudste is vervelend, hij denkt namelijk dat hij al heel wat is. Maar dan is ie bij mij mooi aan het verkeerde adres. Die kleine is ook al zo erg. Sjonge jonge jonge... Wat een kind. Alleen die van 7 is lief. Hij is erg behulpzaam. Maar als zijn grote broer hem beinvloed is dat zo weer over....
Kinderen, begin er maar niet aan denk ik dan.Goed, ik ga jullie verlaten... Voor deze avond... Niet dat er iemand is die dit ellenlange berichtje zal lezen, maar toch!
Trusten
29 jan 2004
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.