Ik ben gevraagd om als activist deel te nemen in voor nu een piepklein groepje.
Een smerige witte agent heeft met kwaad opzet George Floyd vermoord. Die kauwlo vieze witmang zit met zijn duivelse rotkop te genieten omdat hij zich oppermachtig voelt.
White supremacy is going down.
Als zelfs de eilandbewoners die voor apen worden uitgemaakt het licht hebben gezien en massaal witmangs in het nauw drijven dan weet je al hoe laat het is.
Mensen pikken het niet meer.
Ik word om een bepaald tijdstip opgepikt van het station.
Deze persoon ken ik niet persoonlijk maar er heerst heel erg veel onvrede en men zoekt elkaar op via social media om in dit geval actie te gaan ondernemen.
Ik ben creatief, deze persoon is ook meer van het kunstzinnige. Dus we willen met deze meeting gaan kijken of er een bepaalde connectie of flow is. Maar de bedoeling is wel om te gaan protesteren.
Niet grootschalig. Groot is niet perse beter.
De juiste mensen en de juiste spirit daar gaat het om.
Het samen zijn of gewoon ergens staan en iets uitdragen of dat nou speels en creatief is is ook een mooie manier van protesteren.
Wel met anderhalve meter afstand.
Ik neem wat improvisatie theater attributen mee.
En voor de rest weet ik het eigenlijk ook allemaal niet precies.
Ergens bij een bepaald standbeeld staan?
Ik laat alles over me heen komen.
Vind het wel leuk en gezellig allemaal.
Mijn vriend heeft weer wat gevonden om mij te pesten.
"Hè, mevrouw de activistje
"
Nu moet ik dit elke keer weer aan gaan horen.
Oh god!
Dus deze week ga ik voor de allereerste keer in mijn hele leven letterlijk fysieke stappen ondernemen tegen rascistisch geweld van witmangs.
Wie weet zie je mij wel met een spandoek over straat staan met Justice 4 George Floyd.
Wie weet, ik heb geen idee. We gaan zien wat deze week voor verassingen met zich meebrengt.