Eerder deze week was ik naar de supermarkt met de fiets.
Meestal heb ik een slot mee, maar dat lag deze keer thuis.
Dat slot zat altijd in een tasje aan het stuur, maar daar kon iemand niet met zijn vingers afblijven.
Je voelt 'm al aankomen; deze keer kon er iemand niet van mijn fiets afblijven.
Nog geen twee minuten binnen geweest en toen ik naar buiten kwam, zat er al eentje op het zadel.
En dat terwijl de fiets juist niet "op de loop" tegen zo'n fietsnietje stond, maar op een plaats waar vooral auto's geparkeerd staan.
Persoon maar even ondubbelzinnig duidelijk gemaakt dat het "tot hier en niet verder" was en dat was deze keer voldoende.
Meneer was van mening dat naast mijn fiets, de andere fietsen die daar stonden en er langer dan een aantal weken of maanden onaangeroerd, meegenomen mochten worden, "want het zijn toch maar oude dingen" of wat hij er ook van maakte.
De schuld werd in elk geval bij de eigenaar gelegd. Want als dief doe je natuurlijk nooit iets fout.
Zijn opvatting, die van anderen en dieven in het algemeen maken maar weer eens duidelijk dat er toch iets mis is in onze maatschappij.
In dat opzicht kunnen we nog wat leren van Japan. Daar kun je als autobezitter rustig even een boodschap halen terwijl de motor van je auto nog loopt, ligt je portemonnee nog op dezelfde plaats in de bus als waar je 'm vergeten was (echt gebeurd!) en kan de juwelier zijn waren buiten uitstallen.
Dat laatste schrijf ik omdat er een dag of wat geleden een juwelier in Velp in de nacht ongewenst bezoek kreeg van een aantal lieden die de ramen er met behulp van zware hamers uit probeerden te slaan.
Dat mislukte, omdat de ramen van een speciale samenstelling zijn om dergelijk geweld te kunnen weerstaan.
Het is tijd dat er wat verandert: respect in plaats van de "wet van de woestijn".