afkickverschijnselen

Na een beroerde nacht slaap had ik vandaag om 09:00 een afspraak bij het UWV voor een gesprek. Dit was een gesprek over de voortgang van mijn sollicitaties en verplichtingen naar het UWV toe. Ik moest mijn CV en een sollicitatiebrief meenemen als voorbeeld zodat zij konden kijken of zij mij wellicht verder konden helpen. Ook waren ze natuurlijk nieuwsgierig hoe het met mij ging en hoe ik in de situatie stond. Dit gesprek was erg positief en er was eigenlijk niets toe te voegen aan mijn cv of motivatiebrief. Niet zo een heel grote verrassing voor mij aangezien ik zelf 4 jaar lang mensen heb aangenomen en dus veel soorten brieven en cv's heb gezien, maar altijd fijn om nog eens een bevestiging te hebben. Verder was ze verrast van mijn positieve houding en vond ze dat ik mooi in het leven stond. Die baan moest er wel komen volgens haar.

Na het gesprek ben ik meteen weer terug naar huis gegaan, tenslotte ben ik het liefste zo min mogelijk in de kou. Thuis meteen een muziekje aangezet, en al snel belande ik via Youtube op allerlei festival optredens die ik het afgelopen jaar heb gezien. Terwijl ik dit zit te kijken krijg een een leeg en emotioneel gevoel: Ik mis dit zo erg. Ik merk dat ik dit nodig heb, nu misschien wel meer dan ooit. Ik heb fijne live muziek nodig, terwijl ik mij de tering ren omdat ik zo veel optredens moet fotograferen. Het ergste mis ik momenteel nog Rock am Ring. Op een of andere manier is dat festival mijn tweede thuis. Als ik daar aan kom rijden krijg ik een brok in mijn strot en gaat mijn hart harder kloppen. Ik ben daar wellicht de enige Nederlandse fotograaf, maar ik voel mij daar alles behalve alleen doordat ik super toffe collega's/vrienden heb. Ik mis mijn tweede huis. Ik mis de drukte. Ik mis het fotograferen. Ik mis de roze wolk waar ik daar op leef.

Het ergste is dat doordat ik geen baan heb de kans bestaat dat ik dit allemaal straks niet kan doen. En dat frustreert mij, maak me boos en teleurgesteld. Ik wil dit zo graag, ik wil zo graag werken zodat ik dit kan doen. Ik hoef geen sigaretten, ik hoef geen drugs, ik ben al verslaafd aan muziek...

Ik ben een (live)muziek junk, ik ben een festival junk, en ik heb afkickverschijnselen. Ik word er emotioneel van en het verlangen is groot. Ik haat dit ><