afscheid nemen is moeilijk

zonet ruzie gehad met mijn vriend,ging nergens over,nou ja hij heeft het hele weekend gewerkt en is heel moe,ik heb behoefte aan praten,steun en medeleven,en die kan hij me niet geven. toen werd ik gefrusteeerd en ben naar boven gegaan. hij ook na enkele minuten,ieder een andere kamer(jaaa we hebben der 3knipoog
op een gegevn moment ging ik toch maar naar beneden soep maken.. ik riep hem bij de trap de soep is klaar,ik kreeg geen antwoord..ik zei dan niet.. ik schepte ze;f dapper wel op maar eenmaal aan tafel werd het me te veel.. voelde me zo vreselijk!
ik heb de soep weggeflikkerd in de gootsteen en ben weggegaan..
huilend fietste ik weg richting weilanden.. daar ben ik op een bankje gaan zitten en keihard een potje gaan huilen.
ik huilde om Alies,mn vriendin waarvan ik al tijden niets meer heb gehoord.. ik had marco borsato aan:waarom nou jij?
janken janken janken,en daarna mn andere vriendin opgebeld en lekker tegen aan gepraat en gehuild..
dat luchtte op.. ik heb nu zoies ik moet er een streep onder zetten! maar ooo wat is dat moeilijk.. stel je voor dat ze me morgen ofzow beld? wat dan?
ik ga een brief schrijven,gewoon voor me zelf.. maar een soort afscheid brief voor haar:

lieve Alies,
ik leerde jou kennen op de opleiding spw.. jij hoorde bij de popy jopies ik bij de middelmatige.. op een gegeven moment kwamen we in gesprek,en vaker..
we groeide een beetje naar elkaar toe,maar hield de boot een beetje af,want vriendschappen waren bij mij tijdelijk.. niet van mijn kant maar van de andere.. 2 hartsvriendinnen ben ik kwijt geraakt en in het verleden ook andere mensen,jij begreep dit en stemde af op mijn tempo. maar toch had je iets waardoor ik je vertrouwde en aan je ging hechten.. je was zo speciaal voor me,altijd kon ik je bellen altijd stond je voro me klaar... jij met je moie lichaam die stralende zelfverzekerde ogen waarachter toch een heeel onzeker meisje zat. wat heb ik veel met jou beleefd.. bijna nooit hadden we ruzie...
ja alies ik hechte me aan je terwijl ik had gezworen nooit meer aan iemand te hechten! aan iedereen die ik hecht raak ik kwijt.
zo nu ook jou.. en waarom? ik snap er niets van.. is het om je vriend? schaam je je omdat je het te druk hebt? ben je boos om iets? als je maar iets had laten horen!! nu snap ik er niets van..
maar ik moet verder en moet je een keer los laten.. het lijkt alsof je een engel bent die nu is weggevlogen.. lieve Alies ik hou zoveel van je,ik wil je eigelijk niet loslaten.. maar het moet:


als er iemand bij me weg ging,even slikken en weer doorgaan het deed me weinig,maar om jou ben ik verdrietig zonder jou ontzettend nietig,de stem diei n me hoofd blijft diem e geen moment met rust laat!
en dat er mensen zijn die lachen en dansen kan ik niet begrijpen!!!
ik voel alleen de pijn van god waar is ze? ik kan er niet mee onmgan echt nie.
en ik zou wel willen smeken je op me knieen willen smeken maarr als ik wist dat dat nog zin heeft..want de dagen worden we weken en de weken worden dagen!


maar jij.. zul je soms nog aan me denken,ben ik soms nog een beetje bij je? ach laat maar... tel gewoon de lange dagen,de lege lange dagen.. maar ik wil niet,ik wil niet meer!

voor mensen die dit lezen: we hadden een hele sterke band.. we waren hartsvriendinnen en deze gevoelns zijn puur gebaseerd op vriendschap..
23 jul 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van manon20
manon20, vrouw, 38 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende