Afstand blijft

Voel me niet op mijn gemak, bij niemand niet, als ik iets niet wil voelt het vaak alsof ik het verpest voor iedereen, terwijl niemand zelf ooit iets tegen zijn zin in doet...

Heb vaak naar een vriendin verlangt waar ik uren mee kan praten,
die me fijloos aan voelt en ik haar...
waar ik mee kan lachen, mee kan huilen, mee kan shoppen!

Blijkbaar is dit niet voor mij weg gelegd, blijkbaar moet ik het doen,
met mensen waar ik me vaak aan irriteer, of met vele ouderen,
er bestaat geen vriendin zo perfect van mijn leeftijd!

Nog steeds voel ik vaak dingen van afstand, of nee dat zeg ik verkeerd,
ik weet dat ik me er vroeger anders bij voelde, nu voel ik niets, maar denk er alleen
aan wat ik vroeger gevoeld zou hebben, mijn gevoel is meer dood!
er is niks, voel niks, voel alleen de moeiheid, en de gedachtens die maar door gaan,
doe ik hier goed aan, is dit wat ik wil! kan ik hier mee leven! word dit mijn leven...

mijn gedachtens gaan door, maar krijg het even verder niets op geschreven.... verdrietig
28 jan 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van sicret
sicret, vrouw, 123 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende