Alcohol verslaving van mijn moeder

Zolang als dat ik weet drinkt mijn moeder. Niet 1 wijntje bij het avondeten, nee heel veel en elke dag. Zodra ze thuis komt pakt ze wijn. Vroeger begon het al tussen 15:00 uur en 16:00 uur. Nu is dat vaak na 18:00 uur omdat ze tot later werkt. Ze drinkt vaak tot 's avonds laat en is dan ook tot heel laat wakker. Soms komt ze huilend of schreeuwend mijn kamer binnen. Dan moet ik haar weer duidelijk gaan maken dat zeg gewoon moet gaan slapen. Het is best pijnlijk om je moeder zo te zien. Ze heeft mij zoveel aangedaan dat ik haar niet meer als mijn moeder zie. Ik ben ook nog eens enigstkind, dus ik heb geen steun aan broers en/of zussen. Dat is wel zwaar. Je kan met niemand je verhaal delen die in hetzelfde schuitje zit als jij.

Zelf werk ik fulltime en ga ik 1 dag per week naar school. Gelukkig heb ik daar veel afleiding aan. Naast mijn werk verwacht mijn moeder dat ik het huishouden doe. Dat vertik ik om te doen. Haar huis, haar huishouden. Ik was wel zelf m'n kleding. Daar heb ik door mijn werk niet altijd even veel tijd voor, dus dan gebeurt het op een dag dat ik vrij ben. Meestal gaat mijn moeder dan zeuren omdat ik vaak 1 dag in het weekend vrij ben. En mijn moeder wilt niet dat er in het weekend gewassen wordt. Over het algemeen negeer ik mijn moeder ook.

Door de thuisproblemen die ik had was ik veel van school. In het 1e van de middelbare school begon ik al met spijbelen. Zeggen dat ik me niet lekker voelde en dan ''ziek'' naar huis toe gaan. Meestal waren mijn ouders aan het werk, dus was ik alleen thuis. School zag dat het slecht met me ging en wilde dat ik ging praten met een vertrouwings persoon op school. Dat ging ik dus doen. Ik heb heel veel gepraat, maar ik had niet het idee dat het lekker liep. Ik voelde me ook helemaal niet op gemak bij die mevrouw. Dus daar ben ik snel mee gestopt. Toen heb ik zelf maar het initiatief genomen en heb ik jeugdzorg gebeld. Daar heb ik 4 jaar lang rondgelopen en ik heb aan heel veel verschillende mensen mijn verhaal verteld. Elke keer konde ze niks doen dus besloten ze maar om langs te komen en een gesprek te voeren met mijn ouders. Toen ze langs kwamen was er natuurlijk niks aan de hand. Mijn moeder had de afgelopen tijd natuurlijk niet gedronken. Er was aan de telefoon al verteld dat al zei vonden dat de thuissituatie niet stabiel genoeg was voor een kind dat ik dan uit huis geplaatst zou worden. De week voordat die meneer zou komen is mijn moeder het hele hui gaan schoonmaken en heeft ze de hele week niet gedronken. Toen die meneer langs kwam was er natuurlijk niks aan de hand en ik had alles weer verzonnen.

Een hele tijd heb ik er niks meer aangedaan. Ik heb mijn vmbo diploma net aan gehaald. Ik ben er 2 van de 4 jaar niet geweest.

Toen is het een keer zo erg uit de hand gelopen dat ik een bericht op Facebook had geplaatst over mijn moeder. 2 van mijn tantes hadden daarop gereageerd. Tante 1 (voor de makkelijkheid en om geen namen te noemen) zei dat ik wel langs kon komen om te praten. Dat heb ik die dag daarop ook gedaan. Ik heb haar alles verteld, maar dan ook echt alles. Ik heb daar wel zeker 3 uur gezeten. Heel veel gehuild. Dit was de aller eerste keer dat ik echt alles vertelde aan iemand. Het luchtte heel veel op. Toen ik bij tante 1 was kwam mijn oom langs. Die heeft het verhaal (kort samen gevat) gehoord en zei dat ik wel bij hun (tante 2) terecht kon. Bij tante 1 kon ik niet terecht (zei zou het met alle liefde gedaan hebben) omdat haar dochter bijna zou gaan bevallen. Dus ik naar tante 2 (samen met tante 1) toe en daar ons plan uitgelegd. Het idee was dat tante 1 diezelfde avond nog langs zou komen om met mijn ouders te praten en dat ik die middag mijn spullen moest pakken want ik ging diezelfde avond nog naar tante 2. Ik mocht niks zeggen tegen m;n ouders want dan konden ze niet afbellen of iets dergelijks. Zo gezegd zo gedaan. Ik was bij tante 2.

Op gegeven moment kreeg ik heel veel last van hoofdpijn en last van m;n rug. Ik naar de huisarts. Bleek het stresshoofdpijn te zijn en dat sloeg door naar m'n rug. Hij verwees me door naar een maatschappelijk werker. Daar heb ik veel gepraat. In de tijd dat ik bij tante 2 was (eind februari ging ik naar tante 2) heb ik heel veel gesproken. In die tijd sprak ik mijn moeder ook niet. Ik belde en SMS te heel veel met m'n vader. Ik miste hem heel erg. Ik moest van de maatschappelijk werker een gesprek met mijn ouders aan gaan. Dat vond ik dood eng want ik had mijn moeder al zeker 3 tot 4 weken niet gesproken.

In de tijd dat ik bij tante 2 was bleek het dat ik zwanger was van mijn vriendje. We hadden 4 weken verkering. Na heel veel nadenken of ik het zal houden of niet heb ik bij 8 weken abortus laten doen. Ik stond er zelf niet met de volle 100% achter, maar het was het beste. Mijn vriend en ik hadden bij lange na niet genoeg inkomen om een kind te onder houden, mijn thuissituatie was niet stabiel en ik was zelf niet stabiel. Dus het was de beste keuze. Ik denk vaak nog; hoe zal het eruit zien? Zal het een jonge of meisje zijn geworden? Allemaal van dat soort vragen. Mijn vriend en ik zijn nu al bijna 8 maanden gelukkig samen.

Na 5 weken bij tante 2 gewoond te hebben besloot ik om naar huis te gaan. Ze had net te horen gekregen dat haar zus een hersentumor had. En een flinke ook. Ik voelde mijzelf als een last voor haar.

Nu ben ik al een hele tijd weer thuis en er is geen ene zak veranderd. Het enige is dat mijn vader nu in een depressie zit. Dat neemt ook veel druk met zich mee. M'n moeder drinkt nog steeds. Ze wilde totaal geen hulp aanvaarden van wie dan ook. Ze vindt namelijk dat ze geen probleem heeft. Elke dag heb ik het hier weer zwaar mee. Elke dag moet ik weer vechten om niet in te storten. Gelukkig heb ik een lieve vriend die me door deze k*t tijd heel sleept. En heb ik m'n werk waar het goed bij haat, maar elke dag die confrontatie doet zo veel pijn.

Xxx