alleen....:(

Ik kan gewoon niet goed tegen alleen zijn. En dan bedoel ik zonder mijn man.
Hij gaat morgen voor 2 nachten naar een conferentie voor zijn studie. Ik ben dan alleen met de kids. En praktisch red ik me dan prima. Op donderdag blijft mijn oppastante langer, zodat ze kan helpen met naar bed brengen en vrijdagmiddag zijn mijn schoonouders er om Stef uit school te halen en om te koken.
De praktische kant van het verhaal is ondervangen.
De emotionele niet. En ik weet ook niet of die wel te ondervangen ís.
Ik heb gewoon op woensdag, donderdag en vrijdag mijn werkdagen. Even vrijnemen zit er in het onderwijs niet in.
Ik zie als een berg op tegen het alleen dragen van de verantwoordelijkheid, het alleen zijn. Het alleen naar bed en alleen wakker worden.
bah.

Is het al vrijdag?


KUS

Pip