alleen
ik wou dat ik wist hoe het verder moest. Dat ik gewoon weer even wist hoe ik de eenzaamheid aan kon. Altijd heb ik mensen om me heen gehad maar van binnen voelde ik alleen maar de leegte die niemand kon vullen. Wist ik maar.. hoe ik het kon oplossen, het weg toveren. Het lijkt alsof ik steeds kleiner wordt en steeds minder heb te betekenen. Het leven gaat door en mensen lijken het naarmate ze ouder worden steeds drukker te krijgen. Ze vergeten de mensen waar ze vroeger altijd tegen vertelden dat ze er altijd zouden zijn. Ik voel me vergeten.. Niemand intreseerd zich nog in hoe ik me voel of wat ik doe. De gesprekken die ik voer zijn enkel oppervlakkig en het lijkt alsof mijn vrienden elk hun eigen pad hebben gekozen. Ik wou dat het voor mij net zo makkelijk was en dat ik verder kon lopen en elke uitdaging aanpakte en er het beste van maakte. Maar dat lukt niet omdat ik waarde hecht en ik met pijn in mijn hart constateer dat ik niet meer belangrijk ben. Ik wou dat nieuwe vrienden maken gemakkelijk ging. En praten daar heb ik totaal geen moeite mee. Maar het is zo '; het lijkt alsof iedereen maar op zich zelf gericht is en geen intresse heeft in nieuwe contacten. Moet ik mezelf dan maar gaan uitnodigen [/B
20 sep 2009 - bewerkt op 20 sep 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 sep 2009 rust ( 1 )
- O 22 sep 2009 Muzieknoten
- O 22 sep 2009 wat is raar?
- O 22 sep 2009 Innerlijke gevechten ( 2 )
- O 20 sep 2009 magnifiek ( 3 )
- O 20 sep 2009 zelf medelijden
- O 20 sep 2009 superman
- O 20 sep 2009 alleen
- O 16 sep 2009 Piano-verlangens ( 3 )
- O 16 sep 2009 Tijgers knuffelen ( 13 )
- O 16 sep 2009 wannabe new ( 8 )
- O 16 sep 2009 spuiten 18+ ( 2 )