Alleen
Haar haren voor haar betraande
gezicht, haar benen opgetrokken
met haar armen eroverheen geslagen.
Alleen zat ze in een hoek van de
donkere kamer. De woorden die over
haar lippen kwamen, klonken ruw in
de kille ruimte. Haar haren kleefden
aan haar betraande gezicht. 'Het spijt
me!' gilde ze; 'het spijt me!' Maar de
woorden waren al te laat. De leugens
die ze vertelde hadden haar lichaam
eigen gemaakt. De woorden die ze
meende, verdwenen in haar pijn. Ze
was weer alleen met zichzelf.
Zarah, vrouw, 13 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende