alleen op de wereld (of niet)

Nou zit ik hier dan lekker in italie. Bij een italiaanse familie in huis. Alleen hun dochter spreekt engels. Het gaat op zich nog wel, maar als we dan weer met de groep nederlanders weg gaan weet ik niet tegen wie ik moet praten. ik kan eigenlijk met niemand van de groep echt goed opschieten.
vandaag bijvoorbeeld gingen we vollyballen en ik kreeg steeds te horen dat ik alles fout deed en zo, terwijl ik net van te voren van een vriend via msn te horen had gekregen dat het niet goed ging met de moeder van een vriendin van mij. Dat is nog het ergste dat ik vanuit hier niet veel voor andere mensen kan betekenen. Ik kan niks doen, maar ja andere kunnen mij ook niet steunen. En dan zie ik nog het ergste op tegen de bergtocht die we gaan maken. Niet tegen het 7 uur lopen per dag maar vooral zie ik op tegen het feit dat ik de hele dag samen met de hele groep moet lopen en er dan ook nog mee moet slapen. ik kan me nergens ff terug trekken en ergens alleen gaan zitten, want dan moet ik weer gaan vertellen wat er aan de hand is en daar heb ik nou ook niet veel zin in.
maar ja niks aan te doen. Kan nog altijd in de vele kerken waarin ik kom gaan bidden (ben niet gelovig) maar ik heb intussen wel al meer dan 30 kerken bezocht.
ach ja nog tot volgende week zaterdag en dan kan ik me weer gaan vervelen in nederland.
06 mei 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kweety
kweety, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende