alleen staan

Een bericht van nightfall deed mij denken: hey ik heb de laatste tijd niks over Ilses nieuwe 'trucjes' geschreven. dat terwijl dat juist 1 van de redenen is om een dagboek bij te houden, zodat we het nog allemaal na kunen lezen wanneer Ilse ouder is en misschien zelf en kleine heeft. Ze is vandaag precies 14 maanden, dus een goede excuus om even een update te geven van Ilse's kunnen.

Er is deze week ook best veel gebeurt in Ilse's pad naar zelfstandigheid:

Zo heeft ze met haar verjaardag zelfstandig gestaan, maar deed ze het daarna gewoon niet meer. Tot vorige week. Nu staat ze elke dag wel een paar keer zonder zich vast te houden, soms voor een paar seconden, andere keren weer echt een halve minuut.

Verder heeft ze een paar keer deze week een paar stappen gezet zonder zich vast te houden. Ze loopt al sinds ze 10 maanden is rond het meubulair, maar loslaten? ho maar! Maar deze week heeft ze een paar keer twee- drie stappen tussen John en mij genomen, en durft ze ook te stappen tussen meubulair. nooit meer dan een meter, en ze valt haast naar de overkant, maar haar zelfvertrouwen gaat zo ook erg vooruit en dus probeert ze het steeds meer.

Verder is ze de laatste week erg geintereseerd in de trap. We hebben alleen boven nog een trappenhekje dus vanaf beneden kan ze nog naar boven. Van de week probeerde ze steeds een paar treden en pakte ik haar snel weer op. Eergisteren dacht ik: even kijken hoe hoog ze gaat- ze stapte met gemak de hele trap op en over het hekje (er zit ongeveer 5 Cm tussen de vloer en het hekje boven) waarna ze snel door kroop naar de badkamer om bij het bad te staan gillen van plezier. We zijn dus op zoek naar een geschikt hekje voor beneden.

Over klimmen gesproken- Vandaag stond ze bij de bank en ik zat met mijn rug naar haar toe op de computer bezig. John kwam binnen en riep: pas op, dadelijk donderd ze van de bank af!' bleek dat ze er op was geklommen en terwijl ik mij omdraaide om te zien waar John het over hadnestelde ze zichzelf lekker in een hoekje van de bank met een paar dikke potloden. een minuut ofzo later klom ze ook met gemak de bank weer af (maar dat kon ze al een tijdje.)

Erg leuk: Ilse is sinds pas de beste kusser in de wereld. Ze tuit haar mondje om je een dikke smakkerd te geven, wat erg schattig is. Van de week legde ik haar even bij ons op bed en ze sprong richting mijn en Johns gezichten om ons maar zo veel mogenlijk kusjes te geven. Zo lief! Ze geeft ook op het kinder dag verblijf alle kinderen een kusje voor ze ze gedag zwaait.

Zowiezo uit ze haar liefde de laatste tijd zo goed. Echt ontroerend is hoe ze lekker aan het spelen kan zijn terwijl ik lekker op de grond zit toe te kijken (of iets anders zit te doen zoals de was opvouwen) en ze opeens naar me toe kruipt en zich op mijn schoot plant. Ik hoef haar er niet voor op te pakken, ze klimt echt op me en maakt een klein nestje van mijn schoot. Bij John doet ze dat ook. Daar krijg je echt een 'ahhh omze kleine meid vind ons lief!'gevoel.

Zelf met spelen merken we een vooruitgang. Ze heeft kartonnen, best wel grote, Jip en Janneke blokken en ze kan er sinds deze week drie of vier op elkaar zetten, waarna ze het met plezier weer om gooit.
Ze weet de juiste vormpjes in een blokken puzzel te doen, ook al is het aan de andere kant van de puzzel (voor familie leden die hier vorige week zijn geweest: ik heb het nu niet over het houten puzzel blok maar over de winnie de pooh vliegtuig- waar maar 4 stukken in hoeven) al word ze snel gefrustreerd wanneer het niet gelijk lukt.
Maar het mooiste vond ik nog toen ze van de week begon met spelen en gelijk de la van onze kast in ging,w aar ze regelmatig alle uit haalt. Dit keer kwam ze een puzzel stukje tegen van haar houten puzzel die aan de andere kant van de kamer lag. Ze keek naar het stukje, keek naar de hoek waar de puzzel lag , weer naar het stukje en kroop naar de puzzel om het stukje terug te leggen. Dat ze dat zo goed kon associeren zonder de puzzel te hebben gezien die avond, dat vond ik echt knap!
Ze is ook zo gezellig de laatste tijd. We genieten echt van haar, wanneer we met haar spelen en knufellen.

Qua praten praat ze al een tijd lang hele zinnen onzin. Mijn zus was twee weken geleden verbaast over hoe erg Ilse echt lijkt te kletsen, al is het dan in haar eigen taal. Ze kan ook zo lekker met het vingertje wijzen terwijl ze je iets op een boze toon verteld. Of een boekje lezen met het ritme alsof ze voorleest. (komt natuurlijk omdat mama zo goed voorleest elke avond...hihi.)
Er was laatste een radio gesprek waarin een expert vertelde dat kinderen die tweetalig worden opgevoed sneller zinsbouw leren, en dan de woorden invullen, terwijl de meeste eentalige kinderen eerst woorden leren en dan er zinnen van maken. Bij Ilse is dat echt te zien. Qua woorden kennis loopt ze niet voor (alhoewel ik ook niet denk dat ze echt achter loopt) maar zinsbouw kan ze inderdaad wel al goed.

Ze zegt wel al duidelijk dingen die eigenlijk nog niks betekenen, maar die standaaard ergens voor staan.
ta-ta is 'dag dag' 'woe woe' is het geluid van de trein die boven de open haard hangt (we hebben een fantastische foto van het treintje achter ons huis in de huiskamer hangen) maar ook het geluid wanner ze een hond hoort of ziet, of een poes ziet.
'die die' is het geluid van de lampen waar ze tegen aan wilt slaan (die ze dan ook gretig aanwijst) (John noemt het 'ding ding' dus dat probeerd ze na te zeggen) en zo is er nog veel meer. Ze zegt wel mama en dada, maar of ze dat ook echt met John en mij associeert weet ik niet zeker, soms lijkt het van wel, andere keren weer niet.

Wel associeerd ze bepaalde vragen met een actie- dus 'waar is Ilse' betekend dat ze zoekend naar mij kijkt en 'Boe' roept (Ik zeg het vooral als ze ergens achter verstopt zit, maar ze maakt ook daar een spel van- zo kroop ze van de week rond haar speel vliegtuig heen- ze kroop snel langs mij, wanneer ze mij niet meer zag begon ze heel langzaam te kruipen, wanneer ze bijna weer 'in zicht' was riep ik 'waar is Ilse' waarop ze snel tevoorschijn kwam en 'boe riep en vervolgens weer in een rotvaart voorbij kwam tot ze weer dacht uit zicht te zijn. dit deed ze wel 15 minuten lang, met het grootste plezier.

Ook uit ze zich goed met bepaalde gebaren:
Een handje met de palm naar boven die open en dicht gaat in de richting van iets bepaalds betekend: 'ik wil dat'. Heftig nee schudden betekend: 'ik wil het niet meer.' (vooral favoriet tijdens het eten) beide handjes richting een persoon (haar eerste gebaar die ze al met een apar maanden door had) is: 'ik wil dat jij mij vast houd' ach er zijn er zo veel, ik kan ze zo niet bedenken.

Ja, dus dat is onze kleine meid. Deze week een jaar geleden werden wij beloond met haar eerste lachje. 8 weken oud was ze, en wat hadden wij daar lang op gewacht: al het gehuil in de eerste maanden gingen in het niet bij het zien van haar lach. Nu- precies een jaar later, verdwijnen al mijn zorgen als mist voor de zon bij het krijgen van een dikke smakkerd van mijn kleine meid, die helemaal niet zo klein meer is.

hmmm. als ze niet zo lekker lag te slapen had ik haar denk ik nu een hele dikke knuffel gegeven. Wat ben ik toch trots op haar!

Kus Imke