nooit ben ik samen geweest
nooit is een leugen
af en toe ben ik samen geweest
en de herinneringen daar aan zijn niet altijd
schoon gebleven
samen zijn
sommige kennen het gevoel
sommige kennen het niet
ik weet dat ik meer malen de mogelijkheid had
en heb gehad
maar al te vaak (altijd)
verbrak ik het samen zijn
uit angst
dat er pijn zou komen
wetende
dat het pijn zou doen
t breken
slechts enkele keren
is het breken goed geweest
maar dat is altijd lastig te zeggen
wel weet ik dat ik behoefte heb aan dat gevoel
maar gelijk ook bang ben
niet voor de kwetsbaarheid
maar mijn onverschilligheid
die mogelijk
op zal, zou kunnen komen
de hoop op liefde
of de hoop tegen de eenzaamheid
welke is het
of is er eigenlijk geen wezelijk verschil ?
ooit was ik samen
en soms
dan droom ik er van
samen zijn
warm een zijn
met z'n twee
maakt t uit wie ?
soms
want alleen met een speciaal iemand
kan ik samen zijn
iemand
die mij speciaal vindt
iemand die tegenwicht geeft
aan het wegcijferen
en iemand die me langzaam doet dalen
als ik te ver stijg
een speciaal iemand
die ik soms tegen kom
ze zijn er
maar zelden
zijn we samen
of is de mogelijkheid daartoe
en dat typeert de eenzaamheid
die confrontatie
en hoop