Alleen zijn in mijn hoofd

Ik ben weer terug van vakantie en zit nu in mijn eentje op kantoor. Best een chille dag zo, beetje werken en ook alleen zijn. Ik merk dat ik in de vakantie samen met mijn vriend weinig tijd in mijn eigen hoofd had. Alsof we een heel mooi bubbeltje samen hadden, maar ik weinig bubbel alleen had. De vakantie was super fijn, maar door een gebrek aan eigen bubbel ook vermoeiend. Vandaag en gister heb ik wat meer tijd in mijn eigen hoofd en dat voelt fijn.

Met oud en nieuw heb ik een hele avond gepraat met Tim. Hij vertelde me over een modelletje waarin je mensen kunt indelen, welke ik wel al vaag kende. Introvert-extravert en mensgericht-doelgericht. Best een interessante theorie, welke me aan het denken heeft gezet. Ik begin me heel erg af te vragen hoeveel mensgericht ik ben. Ik ben toch best een kluizenaar, maar als psycholoog ook heel erg bezig met mensen. Maar wel analytisch, minder echt voor het plezier van menselijk contact. Het is niet zo dat ik daar geen gevoelens bij hem en dat ik geen connectie voel met de mensen waar ik mee werk. Maar ik heb ook niet echt behoefte een vrienden of veel sociaal contact zonder dat het over iets inhoudelijks gaat.

Ik denk dat mijn vriend en ik hierin heel erg op elkaar lijken. Dat is juist wel echt fijn. Terwijl we op zoveel metingen van persoonlijkheid e.d. altijd nagenoeg tegenovergesteld zijn. Ik ben heel benieuwd hoe het nu allemaal zit.

Ik weet wel dat het echt belangrijk is om genoeg tijd in mijn eigen bubbel en mijn eigen hoofd te zitten. Laatst keek ik weer wat documentaires en dan merk ik weer hoe erg ik 'bij mezelf' kom, als een stukje thuiskomen dat ik mega had gemist. Ik ben zo goed in aanpassen dat ik wel eens vergeet om een eigen bubbel met als enige doel mezelf te hebben.