Zoiets heb ik nog nooit mee gemaakt,,
Ik nam vanacht om twee uur afscheid van hm, ik liep naar binnen, en merkte dat ik me tegenover hem gewoon liep in te houden. De tranen sprongen letterlijk in mn ogen. Hoe kan dat nou? Ik kan hm toch wel een weekje missen.
Ik denk dat een klein beetje meeteld, dat dit heel veel vertrouwen vergt van mijn kant. Natuurlijk vertrouw ik hem, maar hij gaat met zoveel leuke mensen en meiden mee, dat ik toch een soort jaloers was.
En gister toen ik bij hm was, was hij zo stil! Ik vroeg wat er was, en hij zei dat er niks was,, Please, talk to me!!
En toen ging hij weg, en dan wordt ik onzeker. Nu ben ik alleen. Maar ik houd het wel vol.
I'm miles from where You are,
I lay down on the cold ground,
And I, I pray that something picked me up,
and sets me down in your warm armes..