als alles zo verandert

lieve dagboek

vanmorgen werd ik heel vroeg wakker
en voelde me zo verdrietig
net of alle vreugde weg was gegaan
ik zette wat thee en gingeven buiten
ik zag de opkomende zon en hoe ze de lucht betoverde
maar zelfs dat prachtige beeld kon me niet schelen
mijn vriend was al werken en ik zat daar maar
alleen te wachten op de thuiszorg
daarna ben ik weer alleen
een paar dagen geleden dacht ik nu kan ik terug wat schrijven ,
heb ik opnieuw wat bezigheid
maar ik ben bang , bang om weer gekwetst te worden
de laatste dag ontmoedigt mij en brengt me geen momenten meer
dat ik het een beetje kan verwerken
maar wat heb je nog
als zelfs je grootste wens je afgenomen wordt
en alles zo anders is als een klein bolletje je lichaam binnen treed

lieve dagboek , tot later

06 aug 2007 - meld ongepast verhaal

line, vrouw, 41 jaar

lemawi woensdag 08 augustus 2007 10:23
Lieve Line
Weet je elke dag is voor ieder mens weer anders.
Maar ik begrijp wat je bedoelt.
Niets meer is zo vanzelfsprekend als voordien.
Niet meer de gewone dingen kunnen doen is verschrikkelijk.
Maar laat het niet zo zijn dat wat je nog kunt je ontmoedigd
omdat iemand woorden plaats die jouw niet kent of begrijpt ,
denk maar aan hen die het fijn vinden weer woorden van jouw te lezen
Hou je daar aan vast
Zijn echt de kleine dingetjes die toch zo waardevol mogen zijn
wens je heel veel stekte en liefs

O 20 dec 2007 mijn allermooiste kerstgeschenk ( 5 )
O 19 dec 2007 kaarsje van hoop ( 5 )
O 17 dec 2007 nu verzorg ik jou ( 4 )
O 16 dec 2007 zo bijzonder ( 3 )
O 14 dec 2007 woorden heb ik tekort ( 3 )
O 13 dec 2007 morgen ( 4 )
O 12 dec 2007 diep graakt ( 3 )
O 11 dec 2007 mag het een mooie droom worden ( 3 )
O 10 dec 2007 nog 4 dagen ( 5 )
O 08 dec 2007 echt ziek ( 3 )
O 07 dec 2007 laatste chemo zo dichtbij ( 4 )
O 05 dec 2007 hoe hard kan men zijn ( 5 )
O 04 dec 2007 alleen maar wachten ( 3 )
O 03 dec 2007 'k voel me weer klein ( 3 )
O 30 nov 2007 een lange nacht ( 3 )

vorige volgende