Als het morgen voorbij is

Ik voel de kracht niet meer om voorruit te gaan. Ik ben veel geweest maar lang niet meer zo down. Ik kan alleen maar denken, als het morgen voorbij is, is het ok. Als het morgen voorbij is, is het ok. Met vrede, of geen vrede, gewoon geen kracht meer om verder te gaan. Ik weet niet met wie ik moet praten, of ik wil praten, en wat wil ik zeggen dan? Ik voel alleen maar dat ik het heb opgegeven. Wat heb ik dan opgegeven? Alles?
Ik probeer leuke dingen te doen, ver weg te zoeken naar de zin om dingen te doen. Het is er niet, of het is verder weg dan het in lange tijd is geweest. Ik voel geen spanning meer voor dingen waar ik normaal spanning voor voel, ook al voel ik mij depressief normaal hou ik dat toch wel.

Deze laatste dagen waren betere dagen, en toch, er zijn weinig mensen in mijn omgeving die het laten om te benomen dat ze me er slecht uit vinden zien, dat ze me niet helemaal happy over vinden komen. Wanneer iemand echt contact met me zoekt, mentaal of simpel oogcontact komen verwarde en depressieve gevoelens omhoog alsof mijn maag zich 5 keer omdraait.

Hij belde, zaterdag. Ik nam niet op. Zondag belde hij weer. Hij wilde sorry zeggen, ik beteken wel wat voor hem, hij wil mij niet kwijt. Hij wist niet goed wat hem bezielde die dag, waarom hij dat moest zeggen. Ik heb hem daar gestopt. Alles wat daarna gezegd kon worden had mij op lange termijn alleen maar nog meer pijn gegeven. Hij had mij hoop gegeven, iets om over na te denken, iets om te hopen. Ik had kunnen zeggen dat hij het niet meende maar we gaan niet meer terug. Als hij mij echt wil moet hij exclusief worden, ik ben niet meer voor erbij. Hij had me, in de meest makkelijke versie, hij ging er roekeloos mee om dus nu is het alles of niets. Hij zal niet voor alles kiezen dus het is niets.
Ik denk dat ik voor het geven van deze opties mijn emoties even niet moet voelen. Het is niet wat ik wil maar het is gezonder. Ik kan en wil niet dealen met wat ik voel. Ik ben 1 klap verwijderd van het betreden van een nieuwe tijd met oude gewoonten. Dat overleef ik geen tweede keer.

Ik heb altijd beloofd, als ik het doe zorg ik dat ik slaag.