.. als het verleden het heden inhaalt< ANGST

Net had ik extreme angst.
Beelden van vroeger kwamen als een flits voorbij

het was erg onrustig in mijn hoofd alsof mijn hoofd wist
dat er iets niet helemaal oke was.

Mijn telefoon lag aan de lader omdat ik geen zin had in irritante jongens
pap en de vriendin van pap waren net een paar minuten thuis.
Pap werd gebeld , het was mijn zus ze vroeg naar mij.
Ik werd bang. Ze huilde en vertelde mij dat haar vriend en de fam daarvan haar alleen achter hadden
gelaten. Ze zei tegen mij dat ze het niet meer zag zitten. En dat haar telefoon bijna leeg was. We mochten haar niet ophalen ze wilde naar huis lopen. Ik verstijfde .. beelden van het verleden...en kon geen woord meer uit brengen dus gaf de telefoon aan de vriendin van pap. Ik moest weten waar ze was dus zo snel dat mijn lijf het toeliet ging ik naar mijn telefoon om te kijken waar ze was. App van zoek vrienden. Ik had een locatie. Mijn hart bonsde alsof er echt iets ergs ging gebeuren. Me zus was nog gelukkig aan de telefoon dus ik kon de locatie delen met pap. Toen hing ze op. En gelijk had ze haar locatie afgeschermd. Ik vond dat we toch richting daar moesten rijden omdat ik mij zorgen maakte en dat het in het verleden met mijn moeder ook goed mis is gegaan. Pap was ook helemaal gestrest terwijl de vriendin van pap vond dat mijn zus alleen maar aandacht aan het zoeken was. En dat ze ervan moest leren en dat als we haar gingen halen dat ze het nooit zou leren. Maar ziij weet niet tot waar mijn zus in staat is. Pap was gelukkig met mij eens en holde zo snel als hij kon naar zijn auto. Ik ga mee riep ik vlug.

Ze kon niet ver weg zijn van de laatste locatie want ze was te voet. Als een gek reden we naar die locatie. Maar daar was ze niet meer. Ik belde haar op en godzijdank nam ze haar telefoon op. Ik wist dat ik zo kalm mogelijk moest blijven. Ik vroeg aan haar waar ze was. Ze wist niet waar ze was maar ze dacht dat ze richting een bepaalde stad aan het lopen was. Voorzichtig zei ik dat we in de auto zaten en we haar zochten. Ze werd boos en zei dat ze gewoon wilde lopen. Ik zei oke je mag van mij naar huis lopen, maar we treffen elkaar wel dan geef ik je mijn telefoon want die is opgeladen. Gelukkig stemde ze hier mee in en vertelde ze waar ze ongeveer was. Pap en ik reden rondjes en keken overal naar haar uit. Ik vroeg aan haar als de plaats wilde beschrijven. Voorbij de wok zei ze. Gelukkig wist ik welke wok ze bedoelde en zei tegen haar dat ze naar de wok moest toe lopen. Pap ondertussen helemaal angstig aan het kijken als ze haar ergens zag lopen. Gelukkig zagen we haar. Mijn onrust kwam iets tot rust. Ik moest zo kalm mogelijk overkomen want ik mocht haar niet boos maken. Ik reikte mijn telefoon aan en vroeg als ze nog wilde lopen of dat ze met ons meereed. Ze koos voor het tweede. Ik was opgelucht en hoopte tegenlijktijd dat pap niet irritante vragen ging stellen. Omdat ik bang was dat ze dan uit de auto zou stappen. We kwamen thuis aan en ze liep naar haar kamer.

Ze vertelde mij dat ze onderweg dat ze liep een paar engerds tegen kwam. Ik weet van mijn zus dat ze heel snel iets achter iets zoekt. Dus dat ze het wel degelijk fijn vond dat pap en ik har kamen ophalen.. Ik weet ook dat mijn zus een ontzettende drama Queen kan zijn. Maar ik geef zoveeeel om haar. Als ze dan hardop uitspreekt dat ze het niet meer zit zitten, terwijl ze alleen in het donker met een bijna lege telefoon is. Roept bij mij heel veel op uit het verleden met mijn moeder. Gewoonweg eng..

Ik ben blij dat ze weer thuis is..
heb maar bij mijn medicatie nog een extra pilletje voor de rust gepakt omdat ik een goede nachtrust
wel kan gebruiken zonder teveel aan dit en vroeger te worden herinnerd.