Anderen mijn gevoel een uurtje geven

Ik zal er denk ik nooit meer vanaf komen…..
Ik leer ermee omgaan, en ik weet hoe ik anderen kan laten denken dat het weg is….
Maar t gaat nooit meer weg.

Die hoop heb ik opgegeven…..

En erover praten doe ik ook niet meer, niemand snapt me.
Alsof ik een zeikerd ben, nooit tevreden, of gewoon niet wil weten wat anderen me vertellen.

Er is maar één ding dat ik wil, en dat kan niet, ik wil kunnen toveren, en dan deed ik niks anders dan anderen mijn gevoel een uurtje geven.. als ik mijn gevoel, mijn denken en zo even een uurtje bij n ander in zn kop kon hangen, zou zoveel schelen. Dan hoeft t bij mij in dat uur niet eens weg…. Ik hoef alleen maar begrepen te worden.

T is niet je leven die je zo laat voelen, al is je leven PERFEKT.
Al heb je de mooiste en liefste vrouw van de wereld die staat te koken aan 1 van de kookeilanden in je luxe villa, en staan je voorbeeldige kinderen in de tussentijd allebei je lexussen te wassen.. dat is je leven, niet je gevoel..

T is onmogelijk om uit te leggen wat het is als je je voelt zoals ik, alleen de mensen die zich ook zo voelen die snappen het, maar we kunnen elkaar niet helpen, alleen begrijpen…

En t is alleen aan t begin van dat je je zo voelt heeeeeeel eeeerrgggg, daarna wil je dr wel nog wel vanaf, maar hoort t bij je, je wil alleen af en toe effe dr aan toegeven,.. even een paar dagen je gevoel niet verstoppen, even gewoon een dag of 3 of zo even gewoon even…..

Ik hoor steeds vaker, als Peter niet zingt is er wat mis,….. maar dat zingen is niet omdat ik me goed voel, dat is omdat t goed met me gaat…

Als je “depressief” bent dan zijn je persoonlijkheid en je gevoelens 2 verschillende dingen of zo..
ik ben een vrolijke gozer, die van n feestje, vrolijk en gek doen en gezelligheid houdt, maar ikzelf denk dat de feestjes, vrolijk doen en gezelligheid ook hetgene is wat ervoor zorgt dat ik met mijn “depressiviteit” kan omgaan.

En dan weet ik wel wat anderen nu gaan zeggen, “ja simpel, dat heeft iedereen” …. Maar zo is het niet.
“gewone mensen” gaan zich vervelen als ze een tijdje al die dingen niet hebben. Dat is het verschil….

Het gevoel dat “wij”hebben is niet uit te leggen, en als je met iemand anders praat die hetzelfde heeft dan snap je mekaar, maar je kan het elkaar ook niet uitleggen….

Het is niet dat je nooooittt tevreden bent met wat je hebt, dat echt niet… het is echt gewoon een ding in jehoofd, een ding dat volledige controle over je gevoel heeft, en waar je nooit van kan winnen, je kan t verstoppen voor de buitenwereld, en soms zo goed dat je m zelf ook even kwijt kan raken,… maar hij komt weer terug….

En gaat nooit meer weg….