Angst voor toen

30-5-2018

Angst voor toen. Daar waar de pijn, verdriet en onzekerheid geboren is. Daar waar het vertrouwen geschaad is. Angst voor het terugkerende. Het niet weer he?

Signalen, onderbuikgevoel en gedrag. In jouw ogen de link naar dat wat geweest is. Daar waar jij sneller dan ooit op de rem trapt. Jezelf maar ook mij remt.

Daar waar alarmbellen harder klinken dan voorheen. Het zou gek zijn als dat niet zou gebeuren, jij bent mens geen robot. Het is logisch en normaal maar niet perse gegrond. Het is de veiligheid die jij jezelf biedt, dat wat jij jezelf hebt aangeleerd. Besef dat dit een normale ontwikkeling is na alles wat er gebeurt is maar niet perse een maatstaf voor gelijk hebben, waarheid of bevestiging van toen.

De vraag en de noodzaak om te delen. Te delen met jou. Het leuke en het minder leuke. Wij tegen de wereld.

Het delen met jou. De onzekerheid die aangewakkerd wordt. Ik die onbedoeld door jou van jou af wordt geduwd. Weerstand om te delen, te blijven delen. Dat wat ik deel trek jij in twijfel. Dat wat ik zeg hoor jij op een andere manier dan ik bedoel. Wat ik doe zie jij door een andere bril.

Ik ben uit mijn oude spoor gestapt maar het blijkt niet te landen. Vervuild door het toen. Ergens begrijp ik het maar ik hoop dat jij kunt zien dat ik door jou reactie alleen maar verder van jou af kom te staan. Ik steeds meer weerstand voel om te delen. Het tegenovergesteld resultaat.

Hoe kan ik delen als alles wat ik zeg en doe resulteert in onzekerheid en angst? Het is niet mijn angst, ik sta nog net zo vast in mijn schoenen als de afgelopen maanden.

Ik weet dat wat jij uitspreekt niet de lading heeft die jij er aan geeft. Dat wat zorgt voor onze afstand en ik die steeds meer in mijzelf keer is omdat ik niet kan voldoen aan de vraag om te delen. Niet op deze manier.

Delen. Betrokken zijn. Verbinden. Zonder vertrouwen zijn deze elementen niet realiseerbaar. Ik heb vertrouwen in mijzelf, vertrouwen in jou. De angst, de onzekerheid, de littekens van toen, de belemmering in het vertrouwen. De belemmering in de verbintenis.

De persoonlijke stappen die gezet moeten worden. Ik los van jou. Jij los van mij. Stappen om samen verder te kunnen ontwikkelen.

Lief ik doe mijn best en heb begrip maar de belemmering zit hem in het denken. De jij moet het bij mij wegnemen want jij hebt het veroorzaakt. De bal bij mij neerleggen zal er niet voor zorgen dat jij uit dit spoor zal komen. Ik doe mijn deel en jij zult dit deel voor jou rekening moeten nemen.

Als ik wist dat er iets zou zijn wat jou gevoel rechtvaardigde had ik het bij jou weg moeten en kunnen nemen maar in dit geval weet ik dat het jou gevecht is. Ik sta achter je maar het is jou gevecht.

Ik heb je lief. Misschien wel meer dan ik je ooit lief heb gehad.

Ik geloof in mij. Ik geloof ik jou.

Ik heb geen angst voor toen, laten wij vooruit gaan.

X.