heej,
op mijn vorige verhaal heb ik veel reacties gehad, sommige goed, andere hebben mijn verhaal verkeert gelezen.
ikzelf vind anorexia niet (meer) intressant. ja ik schrijf er nu over, maar ik probeer alleen aan te geven dat het onzin is dat we zo veel tijd er aan besteden.
pro-ana is ook bullshit. maar dat is mijn menig.
zoals er al werd gezecht, afvallen is moeilijk, aankomen is moeilijk.
in mijn opzicht is aankomen moeilijker.
maar ach, dat ben ik.
ik vind het jammer dat de maatschappij van nu zoveel naar het uiterlijk kijkt. waar zijn de hersens? waar zijn de mensen die 6 jaar lang studeren om een top baan te krijgen?
waarom laten we ons zo beinvloeden door de media? het is onzin dat alle modellen skinny zijn. ja, er zijn veel zieke bij maar ook dat is gekomen (in mijn idee) doordat ze worden gepusht.
je ziekte gebruiken voor aandacht is onzin! tuurlijk mag je je verhaal kwijt, maar soms is het te overdreven.
zal ik anders keer per dag gaan vertellen hoe veel pijn mijn knieen doen? 'tis maar een ideetje.
waar zijn de hersens gebleven?
ik hoef geen reacties op dit verhaal, zo komen er ook geen misverstanden meer.
toedels!
p.s. ik bedoel dit niet op iemand, dus niemand hoeft zich aangesproken te voelen. als je je toch pijn doe met mijn menig, dan spijt het me. maar jij bent toch degene die op mijn titel van mijn verhaal klikt.