barstende hoofdpijn
en daar ga je dan!
vanaf n verhoging van ruim een halve meter,
zo in ene vol achterover.
BOEM!
en ja dan komen je stuitje en je hoofd er achter dat beton hard is!
wat zeg je dan?:
AUW!!!!
en vervolgens?:
sta je op, ga je weer door waar je mee bezig was.
en nu?:
doet je hoofd nog steeds pijn.
zeker als je zo eigenwijs als je bent
toch gaat trainen.
ja elke stap tijdens het rennen deed pijn in het begin.
maar het is gewoon een kwestie van verstand op 0 zetten en doorgaan!
en toen voelde je amper nog wat!
heerlijk, zo rennen het donker in!
langs het kanaal, muziek er bij en gewoon doorgaan.
als het nog net licht is vertrekken en in het donker weer thuis komen!
ja ik kom er zo wel achter dat de dagen weer korter worden!
maar wat is het toch heerlijk om zo alleen langs het kanaal te lopen!
al is het maar omdat je dan alles kan vergeten en in de natuur bent!
kon dat gevoel maar altijd blijven!
maar ja dan zit de training er op,
en kom je keihard weer terug in de realiteit van vandaag!
en kijk je met smart uit naar de volgende keer!
hoofdpijn is er nog steeds wel
niet zo erg als gisteren maar hij is er nog wel
aspirine en paracetamol helpt niet
dus als ik morgen nog last heb dat maar even gaan bespreken met mijn moeder
kijken wat zij er van vind.
en nu eerst maar eens gaan slapen!
music*girl, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende