Ben ik gemeen?

De collega die naast mij zit, heeft een pijnlijke spierziekte. Ik heb erg met haar te doen maar ze is ook erg eigenwijs. Ik zie dat ze pijn heeft en zeg dat ze naar huis moet gaan. Dat doet ze niet want...nou ja noem elke reden maar op die je maar kan bedenken en nergens op slaat. Het medelijden begint om te slaan in ergernis. Ik merk dat ik haar begin te negeren en minder aardig tegen haar praat. Zou ze het merken? Ben ik gemeen? Het is best wel irritant.

10 jan 2013 - meld ongepast verhaal

kaira, vrouw, 59 jaar

Alcina donderdag 10 januari 2013 11:23
Ik denk niet de je gemeen bent, het is een heel normale reactie.
Als die persoon nog eens vervelend doet, moet je misschien even voor jezelf nadenken wat jij zou doen in haar situatie. Dat mens wil waarschijnlijk zoveel mogelijk zelf nog doen, ondanks ze het waarschijnlijk amper kan. Voor anderen is dat vervelend, maar ik denk dat het voor haar heel erg pijnlijk is om te beseffen dat ze niets meer kan. Dat besef moet je niet forceren, dat komt wel. Ze zal het vroeg of laat wel beseffen, maar laat haar nu doet wat zij denk dat het beste is. Zoiets mag je niet onderschatten.
Wicked. donderdag 10 januari 2013 11:27
Wat hierboven al wordt gezegd. Ze probeert waarschijnlijk zo veel mogelijk zelf te doen ook al is dat eigenlijk niet goed voor haar. Maar toegeven dat je iets niet kunt is frustrerend.
koffiekaat donderdag 10 januari 2013 12:28
een heel normale reactie maar ik kan je collega wel uitleggen aan je. Als je eenmaal toegeeft aan de pijn (ja ik heb ook pijn) dan geef je gemakkelijk op. Niet thuis zijn geeft energie, als je niet hoeft op te geven doe je het niet. Dan geef je een stukje van je eigen leven uit handen en geef je toe aan de ziekte, dan neemt ziek zijn het over. Dat zal ze niet willen. Daarom verzet IK me ook altijd heftig.

succes, en lief dat je je zorgen maakt.
Casaundra (opgeheven op 30-3-2013) donderdag 10 januari 2013 14:25
Ik weet niet wat voor een werk je doet (bij een lichamelijk zwaar beroep kan ik me je ergernis en zorg wel voorstellen) maar bedenk dat van thuiszitten pijn niet weggaat, het is geen gekneusde enkel die met rust geneest. Pijn is iets dat deel kan uitmaken van je bestaan, het valt me mee dat zij vriendelijk blijft want als ik (veel) pijn heb en een ander gaat me van ongevraagd advies voorzien kan ik nogal onaardig uit de hoek komen, pijn maakt kribbig. Mocht dat toch eens gebeuren, bespreek het dan met elkaar, de pijn is iets waar zij mee moet leren leven, de veranderde prestaties lichaamshouding of wat het ook is dat je aan haar ziet, iets waar collega's aan moeten wennen.
Daisy donderdag 10 januari 2013 15:58
Zolang je collega niet weet waarom jij zo doet vind ik dit wel gemeen.
Ik word de laatste paar weken ook genegeerd, maar weet niet waarom. Dit is vreselijk voor die persoon. k vind dit ook vreselijk! Dus ik zou zeggen: ga een gesprek aan en bespreek jouw ergenis, misschien begrijpt ze jou en jij haar daardoor beter. Je lost niks op met negeren en niets zeggen
Succes!

O 22 feb 2015 Is what you are going...
O 04 jun 2014 Geen verbondenheid ( 2 )
O 24 jan 2014 2014 sucks
O 03 jan 2014 Familiefoto's
O 04 sep 2013 verwonderen ( 2 )
O 18 aug 2013 Soms...
O 12 aug 2013 Raar...of niet?
O 02 mrt 2013 Weer die dromen...
O 25 feb 2013 Paiq
O 25 feb 2013 Ik was een beetje dom...
O 24 feb 2013 Ik heb het overleefd
O 23 feb 2013 Ik hou er niet van...
O 22 feb 2013 Voor het te laat is...
O 17 feb 2013 X...ongeschikt ( 1 )
O 17 feb 2013 het is weer over

vorige volgende