Beste? Vriend

Lieve Roy,

O wat mis ik je. We hadden het zo gezellig. We zouden een keer naar amsterdam gaan mer je verjaardag. Ik vond het heel jammer dat het niet door ging, maar later bedacht ik mij dat dat niet helemaal over was gekomen denk ik... Ik kan wel janken.
Heerlijk vrij liet jij mij voelen. Je laat me gewoon liset voelen. Niet de werkende liset, niet de samenwonende liset, niet de huisvrouw liset, gewoon mezelf. Ik kan mezelf bij jou zijn. Ik mis je echt, ik weet geen eens hoe ik mijn gevoel moet omschrijven. Tuurlijk hoop ik dat je dit leest, maar ik weet bijna zeker dat je deze site niet kent.

Ik weet dat ik veranderd ben, onze levens zijn ook van het ene uiterste tot het andere uiterste. Ik burgerlijk en jij een studentenleven. Maar dat lijkt me geen echt probleem, maar jij vindt dat anders. De keer dat je dat smsje stuurde dat je Liset miste. Voelde ik het gemis ook. Als ik je sms sms je niet terug, waarom niet? Wil je helemaal geen vrienden meer zijn, wil je mij vergeten?

Echt we zijn jaren beste vrienden. Maar ja is dat nog steeds zo als je elkaar al maanden niet gezien hebt? En gesproken? Noem jij mij nog steeds je beste vriendin? Jij bent voor mij nog steeds mijn beste vriend, een relatie zullen we nooit hebben ook al vind ik je een leuke jongen, maar jij en ik een relatie? Ik moet eigenlijk een beetje lachen erom. Maar hoe denk jij daar over? Misschien zal ik het nooit weten, misschien wil ik het nooit weten.

Ik heb dingen gedaan waar ik de rest van mijn leven spijt van zal hebben, misschien is dat wel mijn straf voor wat ik gedaan heb. Je hebt nooit echt duidelijk gezegd wat je daar nu nog van vindt.

Het liefst zou ik een weekend ergens met je heen gaan en alles uitpraten en alles duidelijk voor me laten worden.

Ik hoop echt dat je op een dag voor mn deur staat en dat je me vast pakt en dat je zegt dat je me ook mist. Ik durf het bij jou namelijk niet, hoe een grote mond ik ook soms heb.

Lieve Roy, klinkt misschien raar maar ik hou van je.

Liefs, Liset