bevallingsverhaal stan uitgebreid geschreven

Omdat we zoiets hadden van ach in de komende weken zien we iedereen vast wel , vier ik (mama)mijn verjaardag dit jaar maar eens niet (wist ik veel dat het de meest spannende dag in mijn leven ging worden) .
Ik heb geen zin en puf voor moeilijk doen ,wat niet inhoud dat Ton , Hella, Cindy,Chris,Bram en Elly niet op zondag 6 feb 2011 een kopje koffie mogen komen drinken .
Jos ligt nog in het ziekenhuis ivm verwijdering prostaat operatie op 3-2-11 dus die slaat ook even over .
De hele dag heb ik al een wat vreemd gevoel in mijn rug maar dat heb ik eigenlijk al vanaf afgelopen woensdag dus daar trek ik me niet veel meer van aan .
Als iedereen weer weg is en we wat gegeten hebben krijg ik weer pijnlijke steken in mijn buik.
Dit is net ook als afgelopen woensdag ,steeds een pijnlijke steek bovenin mijn buik maar wel vrij regelmatig terugkomend
ik vindt het wel spannend, maar vermoed wel dat het weer oefenweeën zijn.
Toch na een uurtje klokken naar de verloskundige gebeld waarvan ik het advies kreeg ga even lekker douche en als het door zet prima , zoniet zijn het idd oefenweeën en moet je blijven afwachten .
Zoals verwacht stopt alles meteen zodra ik onder de douche stap, dus daarna maar gewoon naar bed is het devies.
Echt lekker lig ik niet en slapen lukt al helemaal niet dus om 02:30 er toch weer uit om alweer te plassen .
Ik wil niet terug naar bed dus ga in het donker (licht kan ik om de een of andere reden niet goed hebben ,donker voelt het fijnst nu)op de bank heel gezellig bevallingsverhalen van andere zitten lezen .
Lekker fanatiek niet ?
Zo tegen 3:30 voel ik dat mijn buik weer krampen vertoond ,maar toch is het nu anders .
De pijn zit onder in mijn buik en niet weer bovenaan hmmmmm zou het dan toch.
Oke eerst maar kijken of het iets blijvends is maar zoals je in het kloklijstje kan zien is dat wel zo


Starttijd Eindtijd
4:04 4:06
4:09 4:11
4:15 4:16
4:22 4:23
4:27 4:28
4:34 4:35
4:42 4:43
4:47 4:49
4:53 4:54
4:57 4:58
5:00 5:01
5:05 5:07
5:09 5:10
5:12 5:13
5:14 5:15
5:17 5:18
5:19 5:20
5:21 5:22
5:26 5:27
5:32 5:33
5:34 5:34
5:36 5:37
5:39 5:41
5:43 5:44
5:45 5:47
5:49 5:50
5:51 5:52
5:54 5:55

Om ongeveer 5 :00 ben ik maar weer naar boven gegaan om aan papa te vragen of hij voor mij verder wil klokken want ik ga nog maar weer eens douche .
En kijk nou nu blijft het wel door gaan dus dit gaat toch echt nu gebeuren
Spannend!!!!!!!!!! Op mijn verjaardag krijg ik waarschijnlijk het mooiste cadeau ter wereld maar dan moet ik je nog wel even buiten krijgen .
Krijgt die gekke nonkel Tom toch gelijk die had dit al voorspeld.
Om 5:30 belt papa de verloskundige Mylene Krete uit haar bedje met de vraag of ze wil komen kijken want het lijkt er toch wel erg op dat je echt gaat komen .
Ze is er om 6:00 en is tevreden over het lijstje en bij nader onderzoek blijk ik idd al 4 cm ontsluiting te hebben , je gaat er dus echt komen op mijn verjaardag .
Mylene beloofd om 8:30 terug te komen om naar de vordering te kijken en gaat weer weg .
Om ongeveer 6:45 begint bij mij een weeënstorm (wat inhoud dat de weeën snel achter elkaar komen met amper 1,5 minuten er tussen ).
Ik lig op mijn knieën op de grond met mijn bovenlijf op het poefje in de al klaar staande box te knijpen en ondertussen te proberen te bedenken hoe die ademhalingsoefening ook al weer was .
Ik roep tegen papa dat hij weer naar Mylene moet bellen want dit gaat te hard heb ik het idee(papa denkt dat het precies goed gaat de grapjas)
Mylene komt een half uurtje eerder om na weer toucheren te vertellen dat ik in 2 uur tijd net 1 cm ben opgeschoten (pfffff dit schiet niet op !!!!).
Weer gaat ze weg en geeft nog even het advies om maar weer te gaan douche dan kalmeert het wel iets en kan ik even bij trekken .
Dit lukt een ik kan zelfs een half uur soezen voor het weer vol los gaat .
Om 11:30 komt ze weer terug nu om te blijven en de kraamhulp wordt gebeld dat die ook kan komen.
Er wordt weer getoucheerd en weer maar 1 cm erbij ,ik zit nu net op 6 cm en dat terwijl ik dus al 8 uur bezig ben en zuchten en weeën opvangen .
Mylene besluit dat het tijd is om mijn vruchtwater door te prikken om te kijken of het dan wel sneller wil door zetten .
Dus hup extra matje onder mijn billen en prik , er komt maar een klein beetje water naar buiten maar de weeën worden meteen wat feller .
Als ik even moet plassen bekijkt Mylene het gelekte water en kan niet met volle zekerheid zeggen dat het helder is .
Meteen is er lichte stress want dan moeten we dus naar het ziekenhuis en dat was niet de bedoeling.
Mylene gaat bellen of er plaats is en Arno pakt de vluchtkoffer en de maxi-cosie .
Hier heb ik ondertussen de hand van de kraamhulp te pakken en knijp er behoorlijk in(heb gelukkig niets gebroken in haar hand )
Op het moment dat arno terug in de kamer is zie ik dat hij het moeilijk heeft met mijn pijn en dat hij een beetje moet huilen , dat mag niet van mij want als hij het verliest dan ga ik het ook afleggen dus hij slikt het snel in en dat was het enige momentje van zwakte van je papa ,verder is hij mijn rots .
Het voorstel van Mylene komt dat ik met Arno samen naar het ziekenhuis rij en dat zij erachteraan komt ,maar dat zie ik niet zitten .
Het risico dat Arno van de stress om en door mij brokken maakt is mij te groot en bovendien wil ik graag zijn volle aandacht om mij te helpen puffen .
Dus de oplossing is dat Mylene ons wegbrengt en hoe we dan weer thuis komen zonder auto zien we later wel weer.
Zo gezegd zo gedaan , ik weet niet veel meer van dat ritje alleen dat ik de hele weg mijn ogen dicht hield omdat ik het licht niet kon verdragen ,en dat Arno mij goed gefocust hield op de ademhaling.
De kraamhulp hebben we alleen achtergelaten in ons huis bij ons haastige vertrek , wel raar dat je gewoon weg gaat en een compleet vreemde achterlaat in de hoop dat ze als ze weg gaat de deur wel dicht trekt .
In Den Bosch aangekomen wordt ik in een rolstoel gezet en naar de bevallingskamer gereden die gelukkig niet donker groen en naar is (zoals een andere kamer die we met de rondleiding eerder gezien hadden )maar vrolijk lila met vrolijke gordijnen, wat een opluchting voor mij betekend.
Ik ga op het bevallingsbed liggen en meteen komt er een grote plons vruchtwater vrij wat de weeën ook meteen versterkt .
Mylene bekijkt het water nog eens en besluit dat het wel helder is en dat ze zelf blijft om deze bevalling af te maken en dat ze me niet over draagt aan de gyn.
De weeën komen goed en er wordt weer getoucheerd , 9 cm is al snel de conclusie .
Om je te laten zakken wil ik graag op de baarkruk ,dit mag maar helpt niet om je verder omlaag te krijgen zo blijkt na een half uur op dat ding .
Dus weer terug op het bed en ik wil heel graag persen maar mag dat nog niet omdat er nog een randje in de weg zit en als ik nu ga persen dan wordt dat randje stug en krijg ik je nooit naar buiten dus puffen is het devies .
Lang leven voor je papa , want zonder Arno had ik op dat moment de handdoek al in de ring gegooid.
Hij hield mij er bij en hielp mij puffen , en steeds als ik dacht dat ik niet meer kon wist hij me weer op te peppen zodat ik weer verder kon .
Een klein uurtje later is het randje eindelijk weg en mag ik mee persen .
Wat fijn dat ik eindelijk met mijn lichaam mag werken ipv er tegen in .
Na ongeveer weer een uur persen lig jij nog steeds te hoog in het bekken en je wil maar niet zakken wat ik ook doe , en mijn lichaam doet echt zijn best, is niet tegen te houden tijdens de persweeën .
De gyn. wordt er toch bij gehaald wat ik ben bijna aan het eind van mijn krachten , dit kan niet veel langer meer door gaan zo .
De gyn. besluit dat ik een infuusje krijg met weeën versterkers ,ja je leest het goed versterkers , terwijl we net besloten hadden dat ik niet veel meer kan hebben .
Om het nog leuker te maken mag ik niet meer persen ondertussen dat ik dat fijne spul krijg toegediend ,ik moet een half uur lang zoveel mogelijk weg puffen.
Lichte paniek wordt mij meester ,snij m er uit smeek ik ,ik kan niet meer .
De gyn beloofd dat als er in het half uur niets veranderd en je niet nog wat zakt zodat ze de vacupomp op je bolletje kunnen zetten er dan meteen een spoed keizersnede komt .
Arno en ik puffen ons suf maar mijn lichaam laat zich niet zomaar aan de kant zetten en iedere perswee moet ik toch op het hoogste punt iets persen om daarna meteen weer te puffen .
In oerkracht geloofde ik niet zo voor de bevalling maar anders kan ik het gevoel wat ik toen had niet noemen , ik heb zelfs een handvat van het bed kapot geduwd puur met mijn handen ,ook heeft Arno met veel geluk geen gebroken vingers overgehouden aan de bevalling want ik kneep als een dolle in zijn handen .
Na een kwartiertje geef ik aan dat ik zeker weet dat je nog niets gezakt bent en dat ik ook niet geloof dat je dat nog gaat doen .
Ik krijg gelijk en vlak daarna krijg ik een katheter aangebracht en wordt ik al verre weg klaar gemaakt voor de operatie .
Wat ben ik blij als we eindelijk het sein krijgen dat de o.k. en het team klaar staan en dat we naar boven gaan .
Boven wordt papa even achter gehouden zodat het team mij mijn ruggenprik kan geven en om papa in een mooi blauw operatie pak te helpen zodat hij bij mij kan zitten als ik verdoofd ben .
De meneer met de spuit heeft veel geluk gehad want ik wilde hem bijna een blauw oog slaan toen hij zei:Zit nou toch eens stil, alsof ik dat niet probeerde maar dat is niet echt makkelijk als je steeds persweeën hebt om de minuut , maar goed hij had de spuit vast en ik wilde van de pijn af .
Nadat er 3 dames aan mijn schouders zijn gaan hangen om die omlaag te houden (anders kan de ruggenprik er niet in )lukt het hem om mij vanaf net onder mijn borsten niets meer te laten voelen .
Best een rare ervaring moet ik zeggen , je voelt geen pijn maar wel al het getrek en geduw wat nodig is om een klein ventje uit mijn buik te tillen,het voelt een beetje als een ritje op een wild water baan.
En dan plots komt er een kleine baby boven het doek ,dat doek werd ter hoogte van mn borst opgehangen zodat we niets zagen ,uit .
Papa gaat met jou mee om je na te laten kijken door de dokters en om een groot deel van de navelstreng door te knippen , alles is prima met je en papa komt je al snel weer aan mij showen .
Wat ben je mooi ,mijn eerste vraag is wel aan hem hoe je oren zijn want hoeveel ik ook van opa Ton hou zijn oren gun ik je niet, maar die waren prima in verhouding .
Nadat ik mooi onderhuids gehecht was gingen we samen naar de uitslaap kamer waar ik ons gouden uur heb afgedwongen .
Ik wilde je bloot op mijn blote borst zodat je zelf omhoog kon kruipen tot je mn tepel vond en dat is je ook gelukt , wat was dat een heerlijk moment, jij en ik die elkaar leerde kennen op de meest natuurlijke manier .
Toen het gevoel weer een beetje terug kwam in mijn lijf mochten we weer terug naar de bevallingskamer waar we samen hebben gewacht tot papa de opa’s en oma’s en ooms en tante had gehaald om jou te komen bewonderen .
Iedereen stond al ruim een uur te wachten en te roken om hun zenuwen de baas te blijven .
Iedereen is helemaal verliefd op je geworden dus reken er maar op dat ze je allemaal stierlijk gaan verwennen .


De rest van je leven probeer ik ook te blijven beschrijven maar voor nu is dit je geboorte verhaal
Dikke kus van de vrouw die altijd van je zal houden wat je ook uithaalt oftewel je mama