ave,
afgelopen donderdag kwam Miss Thomssen met haar geliefde geheel onverwachts en onaangekondigd langs...
ik had haar al in jaren niet meer gezien,
oké theerat niet overdrijven,
enkele maanden...
zij is een van die zeldzame vrienden waar ik niet mee hoef te praten,
en toch haar volledig snap...
ik kan nooit op haar boos blijven...
het grappig was,
ze komt binnen en gaat in de museumpje aan de tafel zitten,
ik zei tegen haar dat ik maar even thee ga zetten,
ondertussen loopt ze naar een kastje,
pakt een royal albert kopje en gaat vervolgens met het kopje voor haar zitten...
haar nieuwe geliefde kijkt haar vragend aan...
en ze antwoord; ''dit is mijn kopje hoor''
waar op ik zeg; hij kan stoffig zijn, tja je bent zo lang niet meer hier geweest''
ze kon er wel om lachen....
het was zo als van ouds weer even gezellig onder elkaar...
en toen ze weg ging zei ze; ''ja theeratje, het is alsof ik gisteren hier nog was,
we moeten elkaar weer wat vaker spreken...''
en dat gaan we zeker doen...
faithfully yours
The TeaRat