ave,
vanmiddag tegen uur of 4 zat ik rustig aan de thee,
met een gebakje en iers muziek op de achtergrond...
me vriendin vloog langs me heen,
ze had een afspraak...
haastig zei ze nog net; ''ik ben al laat,tot straks,doei''
in mijn hoofd telde ik van 10 tot 0 terug,
en bij nul precies kwam ze weer binnen gestormd,
met een chagrijnig gezicht...
ik kreeg een glimlach op mijn gezicht''god wat ken ik haar goed''.
ze gooide de jassen van de kapstokken,zoekend naar haar sjaal
ik stond op en gaf de vermiste sjaal haar aan,
hij lag op de stoel waar ze precies een dag geleden had achtergelaten,
ik had haar nog gevraagd of ze hem ging ophangen aan de kapstok,
maar nee dat zou te makkelijk zijn dus dat had ze natuurlijk niet gedaan...
boos zei ze tegen mij; ''ja je had hem ook even voor mij kunnen ophangen,jezus albert, ik ga,doei...''
nog geen 10minuten later kreeg ik deze smsje van haar binnen...
ik lach gelijk in een deuk, zo typisch iets voor haar...
ik smste haar terug; dan kan het toch nog gezellig worden...
ik vraag het me echt af hoe kan je dat nou vergeten?
faithfully yours
R.Albert