Bijna 3...

'Onze' Ilse (op zijn brabants) is bijna drie, en wat word ze een dametje!
Net heb ik een heel verhaal geschreven over d'r karakter, die ik vervolgens delette... zucht... maar nu dus maar een verhaal over d'r ontwikkeling.

Ten eerste heeft Ilse sinds begin Juni geen tut meer.
Op een zaterdag zaten we in een catalogus te bladeren en toen zei ze: dat zand en water ding wil ik hebben'. Ik antwoorde: 'ja hoor, als je een week je dummie niet gebruikt...'
's avonds gaf ze aan d'r tut niet te willen en dat ging goed, maar zodra ik de kamer uit was jammerde ze 'mam, ik wil mijn tut!'
We probeerde het een paar dagen niet, en toen zei ze op de dinsdag ineens 'Mum, ik wil geen dummie, want ik wil het zand en water ding'. Dat was goed, en die nacht sliep ze voor het eerst zonder dummie.
De eerste 3 dagen wilde ze d'r tut nog heel even (minuutje) in voor ze ging slapen, maar gaf het lief aan me terug voor ik de kamer uit liep.
Twee weken later kreeg ze d'r zand en water tafel. Ik liet d'r eerst d'r spenen weg gooien. Ze gooide ze in de prullebal, en ik zei' Bye Bye dummies'. Ilse zei' waarom zeg je nou bye bye tegen mijn tutten!?' (in het Engels dan wel). Ik zei: 'omdat ik je toch wel een grote meid vind zo zoner je dummies' ...terwijl ik dacht: jeee, meis, dit is het moment van Baby-af! Geen luiers, geen dummies, een groot bed, alles wat je nog baby maakte is weg, je bent nu echt mijn grote meid!

Mijn grote meid dus, en dat word bij alles gezegd. Ze gaat al een tijd gerust alleen naar de WC, dan gaat ze wel op het potje, want de WC reikt ze niet. Als ik dan in de keuken ben, komt ze naar me toe met de mededeling dat ze geweest is en dat ze het potje heeft geleegd. Ik check dan altijd wel of alles ook in de wc is geleegd, want dat is niet altijd het geval. En het potje maakt ze ook nog niet schoon zelf (helaas!) Als ze moet poepen zegt ze dat ik weg moet gaan/blijven, en dan mag ik pas de deur van de WC open doen als ze 'klaar' roept.

Verder kan ze inmiddels weer veel meer dingen. Ze kan de cijfers 1 tot en met 5 herkennen (al doet ze dat nog soms fout) en weet d'r links van rechts (ook dat heeft ze nog wel eens mis- maar zelf heb ik dat ook nog vaak mis!) Ze begint letters te herkennen, en als ik het voorschrijf kan ze haar naam schrjven, maar alleen als ze daar zin in heeft, en dat is echt niet altijd zo.
Ze tekent poppetjes- dat is al sinds juni d'r favouriet. Eerst waren het kop poters (een gezicht met benen en armen), maar steeds vaker komt daar nu ook een lichaampje bij. Ze tekent het liefst Ilse met mama en papa.
Knippen kan ze nu ook al maanden best netjes, ze knipt echt om de dingen heen als ze een tekening uitknipt, en kleuren doet ze steeds weer doelgerichter. Echt binnen de lijntjes zit ze niet vaak, en naarmate een tekening vorderd, hoe erger ze buiten de lijntjes gaat tekenen en hoe meer het op gekras kan gaan lijken. Omdat ze knippen zo leuk vind is het ook moeilijk met haar een kunstwerkje te maken, want eigenlijk wilt ze alleen maar knippen!
Ze kent allen standaard kleuren, behalve grijs, daar heeft ze nog moeite mee, en bruin noemt ze vaak zwart, en ze kent rond de tien 'shapes' waaronder pentagon (vijf hoel) en hexagon (zes hoek).
En heb ik al eerder geschreven dat ze van een puzzel van 48 stukken niet terugdeinst- dat is inmiddels ok al maanden sinds ze dat voor het eerst deed. Ja, wat leren betreft doet ze het goed.

Avontuurlijk is ze niet ingesteld, ze durft niet veel, dus op de kinderboerderij is ze de enige die niet de dieren durft aan te raken of te voeren, wanneer een karakter zoals mickey mouse ergens te zien is wilt zij er zo ver mogelijk vandaag (de meeste andere kinderen willen juist ermee op de foto) en op de kermis durft ze nergens in. Ze houd wel van stoeien, mar niet van klimmen. De glijbaan vind ze fantastisch, maar de schommel vind ze eng. Eignlijk is dat ook wel fijn, want ze denkt na over alle gevaren, dus is voorzichtig zonder ik het hoef te zeggen, en zal niet zo snel weg rennen. In de supermarkt loopt ze rustig naast me met me mee, en verder dan een paar meter van me vandaan komt ze zelden (al heeft ook Ilse haar ontdeugende momenten, wanneer ze verstoppetje wilt spelen in de winkel.)

Ilse helpt graag, dat is echt d'r lieve kant van d'r karakter (en haar geknuffel- ze is zo'n knuffel meid- net als d'r moeder.) Ze wilt helpen opruimen, helpen met het eten klaar maken, alles zelf doen, helpen schoonmaken. Laatst moesten we wel lachen. Ik was boven met Ilse, en John riep 'Imke wil je mijn sloffen pakken?' Ik was ze nog aan het zoeken toen Ilse de gang op kwam, vanuit onze kamer met de slipppers, ze gooide ze naar beneden met een triomfantelijk 'here you are Dad'.

Haar Nederlands gat ook de goede kant op, al sinds een tijd verstaat ze alles, maar spreekt ze het weinig. Dat word wel beter omdat ze de afgelopen tijd veel in Nederland is geweest (lang weekened in mei en Juli, en een week eind Augstus) Op zich weet ze het wel, want wanneer ik vraag 'wat is .... in het Nederlands' zegt ze het meestal goed. Ze maakt alleen zelf de zinnen niet.

Eigenlijk is onze meid gewoon bijna perfect, en ik kan zeggen dat de laatste tijd, zeker sinds ze beter doorslaapt (afgelopen weken) ik 95% van de tijd super van d'r geniet, en maar 5% van de tijd me an d'r erger... dat is wel eens anders geweest.
John en ik kunnen ook echt dat idee hebben van: wow, dat je nog zo 'verlieft' op je dochter kan zijn na 3 jaar. Echt die liefde die je voor je kind voelt is met nks anders te vergelijken- niet alleen wanneer ze net geboren zijn, maar terwijl ze door de fases van het leven heen gaan.
Ik vraag me af of dat blijft wanneer ze in d'r pubertijd beland...

Kus Imke