Blauwe plastic zak
In een kamertje van mijn huis, staat ergens in een hoek, een plastic zak. Een blauwe.
Hij staat een beetje uit het zicht. Verstopt ook, achter een grote tuinstoel. Doelbewust.
De aanblik van die vuilniszak doet me namelijk pijn. Natuurlijk zou ik 'm weg kunnen halen.
Maar ik durf het niet. De inhoud eruit halen zou te pijnlijk zijn. Het moet ooit..maar niet nu.
De kleding die zus op het laatst gedragen heeft zit erin. De rode trui die ze droeg toen ze naar het ziekenhuis ging. De pyjama die ze droeg toen ze niet meer wakker werd.
De rode zijden die ik op het laatst nog kocht. Ze vond ''m mooi. Heeft hem bewonderd terwijl ze in de stoel zat. Waar ik haar in had gezet, omdat ze dat ZO graag wou. En ze zelf niet meer op kon staan.
'' Zoooo'', zei ze. ''Alleen is het wel zo dat je bijna je bed uitglijdt met zo'n ding,''grapte ik.
''Dat doe ik toch wel,'' sprak ze vol galgenhumor. Want ze gleed voortdurend naar beneden, omdat ze de kracht niet meer had dat tegen te houden.
Toen ik bij het weggaan nog even achterom keek, wierp ze me met een grote armzwaai nog een kushand toe.
Ik had de spulletjes in haar kastje gelegd. De mooiste, nieuwste pyjama's bovenop.
Ik wilde dat ze die nog dragen zou. Een roze bovenop, daarna een blauwe.
De rode zijden als derde..
Het laatste wat ze droeg was de blauwe, met een bloem erop..
Aan die mooiste kwam ze niet meer toe. Die ligt hier. Voor altijd ongedragen. In een blauwe plastic zak.
Waar ik bijna niet naar kijken kan..
Hij staat een beetje uit het zicht. Verstopt ook, achter een grote tuinstoel. Doelbewust.
De aanblik van die vuilniszak doet me namelijk pijn. Natuurlijk zou ik 'm weg kunnen halen.
Maar ik durf het niet. De inhoud eruit halen zou te pijnlijk zijn. Het moet ooit..maar niet nu.
De kleding die zus op het laatst gedragen heeft zit erin. De rode trui die ze droeg toen ze naar het ziekenhuis ging. De pyjama die ze droeg toen ze niet meer wakker werd.
De rode zijden die ik op het laatst nog kocht. Ze vond ''m mooi. Heeft hem bewonderd terwijl ze in de stoel zat. Waar ik haar in had gezet, omdat ze dat ZO graag wou. En ze zelf niet meer op kon staan.
'' Zoooo'', zei ze. ''Alleen is het wel zo dat je bijna je bed uitglijdt met zo'n ding,''grapte ik.
''Dat doe ik toch wel,'' sprak ze vol galgenhumor. Want ze gleed voortdurend naar beneden, omdat ze de kracht niet meer had dat tegen te houden.
Toen ik bij het weggaan nog even achterom keek, wierp ze me met een grote armzwaai nog een kushand toe.
Ik had de spulletjes in haar kastje gelegd. De mooiste, nieuwste pyjama's bovenop.
Ik wilde dat ze die nog dragen zou. Een roze bovenop, daarna een blauwe.
De rode zijden als derde..
Het laatste wat ze droeg was de blauwe, met een bloem erop..
Aan die mooiste kwam ze niet meer toe. Die ligt hier. Voor altijd ongedragen. In een blauwe plastic zak.
Waar ik bijna niet naar kijken kan..
06 mrt 2010 - bewerkt op 06 mrt 2010
- meld ongepast verhaal
-
bliep
zaterdag 06 maart 2010 22:46
wat een ontroerend stukje...ik begrijp heel goed dat je die zak hebt verstopt, laat hem daar lekker staan...er komt een dag dat je hem weghaalt maar dat heeft geen haast...
Sterkte! -
kruidje
zaterdag 06 maart 2010 22:50
Nee, heeft idd geen haast.. -
Reopyfth
zaterdag 06 maart 2010 22:54
Je pijn is bijna voelbaar!
Moeilijk lijkt me dat,...
-
kruidje
zaterdag 06 maart 2010 22:56
Dit opschrijven kost dan ook wel wat traantjes Reo..
Geeft niet, zaten toch de hele week al dwars. -
Pippel
zaterdag 06 maart 2010 23:08
Dikke knuffel, liefste kruidje....
-
Nens
zaterdag 06 maart 2010 23:10
Goed dat je dit zo mooi kan opschrijven. Geef het de tijd, het komt wel. Ik was erdoor ontroerd..
-
Hammie
zaterdag 06 maart 2010 23:23
tranen in mijn ogen.
zo klein en kort maar zo rakend.. -
pleun
zaterdag 06 maart 2010 23:36
hee liefie
ik voel de pijn tot hier
er komt vast een dag dat je het uit die zak haalt en in de kast legt
xx -
Cari
zaterdag 06 maart 2010 23:58
Knuffffffff kruidje.
Weet je....
Ik zou willen dat ik zo'n zus had als jij bent voor jou zus.
Als zij net zo denkt als ik, dan vind ze je een wereldzus. Toen ze nog leefde en nu ze van boven naar je kijkt ook...
Ik vind je dapper. -
Cath.
zondag 07 maart 2010 00:07
mooi hoe je dit hebt opgesvhreven..ontroerend, herkenbaar. Ik slaap soms in een pyama van mijn overgrootmoeder..dat voel raar. Liefs.
-
EVE™ (opgeheven op 11-1-2011)
zondag 07 maart 2010 00:17
Lieve Kruidje, niet de rode maar de blauwe was de mooiste. Want de blauwe had de eer om jouw zus voor het laatst warm te houden... Knuffel voor jou
-
freebird
zondag 07 maart 2010 00:31
ik zou het gewoon bewaren. Ik heb van mijn grootmoeder een theelichtje, dat is al twee keer stuk gegaan en elke keer lijm ik het weer want weggooien kan ik niet..
-
reolien
zondag 07 maart 2010 01:03
Het is jouw rouwproces. Doe het op jouw eigen manier. Als je er nog niet aan toe bent, laat je de blauwe plastic tas daar staan. Misschien kan je de tas af en toe even verplaatsen zodat het niet een vast plekje wordt en het daardoor steeds moeilijker wordt en je dat lege plekje weer moet opvullen.
Het lijkt me enorm moeilijk om die stap te nemen. En weggooien hoeft natuurlijk niet. Je kan het ook ergens bewaren.
Sterkte met deze volgende stap. -
loveaddict
zondag 07 maart 2010 01:13
Zo mooi, hoe je toch nog steeds zo kan schrijven..
Ik heb de tranen in mijn ogen staan, lieverd..
Koester wat je nog van d'r hebt
Hele dikke knuffel voor jou! -
Scorpio
zondag 07 maart 2010 09:41
Neem de tijd, dat soort dingen hebben geen haast. En als je hem dan gaan opmaken, is het misschien fijn om iemand erbij te hebben die je zus heeft gekent.
-
Just Liz
zondag 07 maart 2010 10:21
Misschien draagt ze die rode wel boven..daar..iig koestert ze ze allemaal, omdat haar het gevoel geeft van bewijs, dat ze heeft bestaan hier..hou ze lekker, waarom weggooien, jij houdt haar in leven, door over haar te schrijven en haar pyama's te koesteren, alles wat jou steun geeft gunt ze jou..
In mijn gedachte, zie ik op dit moment, die handkus die ze naar je stuurt..
keep her alive, al duurt het nog 50 jaar dat je er afstand van kan doen, ik snap überhaupt niet dat de buitenwereld verwacht dat je iets opruimt, omdat zij er niet mee geconfronteerd willen worden? nou dat is dan echt hun probleem, dat bepaal je zelf wel..
Dikke, warme en liefdevolle knuffel voor jou---> -
kruidje
zondag 07 maart 2010 10:49
Wat een mooi, lieve reacties allemaal. Over ontroerd gesproken..
Ja, het komt allemaal wel, wanneer de tijd er rijp voor is. Als ik er klaar voor ben. Ze gaan niet weg, die kleren. Ze blijven hier gewoon, ik zal ze een mooi plekje geven.
Zij was ook een bijzondere zus voor mij Cari
EVE..wat een vreselijk lieve reactie! Dank je daarvoor
Zal ik doen Reolien
Die handkus Liz, hij staat volgens mij voor eeuwig op mijn netvlies gegrift..
Thanks allemaal -
Blondie2
zondag 07 maart 2010 12:16
Ik weet geen mooie woorden te zeggen Kruidje, je hebt alles zelf al zo mooi opgeschreven.
-
kruidje
zondag 07 maart 2010 15:14
Is goed Blondie
-
Summerfall (opgeheven op 10-12-2010)
zondag 07 maart 2010 17:45
Pijnlijke dingen zijn dat ja...
Maar weet je, die zak blijft daar net zolang staan totdat jij hem weg wilt en kan halen. Eerder niet. Niemand kan jou dwingen die zak op te ruimen, dat moment komt vanzelf. En de herinneringen aan je lieve, mooie zus zitten in jou en of je die zak nu opruimt of niet ze blijven altijd in jou zitten.
Dikke knuf -
kruidje
zondag 07 maart 2010 18:06
Dat zal ik doen Summer, alles op z'n tijd.
En idd, ze zit in mijn hoofd en hart, altijd!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 sep 2018 Oss. ( 8 )
- O 18 sep 2018 Hij zwaaide naar mij! ( 8 )
- O 16 sep 2018 W.A en bingo in de Ridderzaal. ( 15 )
- O 11 sep 2018 Milou en de muis. ( 3 )
- O 16 aug 2018 Sportief. ( 10 )
- O 15 aug 2018 Hokjes ( 32 )
- O 06 aug 2018 Facebook en Mydiary ( 10 )
- O 04 aug 2018 Emancipatie. ( 6 )
- O 03 aug 2018 Broek in de zak. ( 24 )
- O 02 aug 2018 MD Challenge voor Nonnus. ( 17 )
- O 02 aug 2018 Van 't padje. ( 19 )
- O 31 jul 2018 Update voor mainpage. ( 15 )
- O 22 jul 2018 Marsman. ( 6 )
- O 06 jan 2018 Selfies. ( 2 )
- O 03 nov 2017 9 april 1976