Blij

Lang geleden las ik een boek die mij raakte. Het prachtige verhaal en de schrijfstijl maakten mij enthousiast. De titel en de auteur op een briefje gekrabbeld. Het briefje raakte ik later kwijt. Alleen het verhaal zat in mijn geheugen, de voorkant van het boek en dat in de titel het woord 'huis' voor kwam. Het bleef altijd in mijn gedachten. Iemand zei mij te gaan zoeken, ook al zou het moeilijk worden. Omdat ik er anders spijt van zou krijgen. Via een zoekmachine (en er achter komen dat heel veel boeken het woord huis in de titel hebben) lukte het. Ik was als een kind zo blij toen het op mijn beeldscherm verscheen.

Het donkere huis van Lesley Glaister.

Op een tweedehands site werd het aangeboden. Gelijk nam ik contact op met de verkopende partij, helaas had zij het niet meer en was vergeten om het van de website te halen. Teleurstelling.

In april vroeg mijn zus wat ik wilde hebben voor mijn verjaardag. Echt wilde hebben. Ik gaf de titel en de schrijfster door en vertelde over mijn zoektocht. Ze vroeg me waarom het verhaal me zo aansprak en ik vertelde dat het gaat over een jonge vrouw, Schaap, en over haar niet makkelijke leven. Sinds haar zestiende dakloos, geen vrienden, geen familie. Ze verdient haar geld met schoonmaken en woont stiekem in de kelder van een oude man waar ze werkt. Deze man kan moeilijk lopen en is wat doof waardoor zij niet bang is dat hij het ontdekt. Op een dag ontmoet ze Doggo, een jongeman die zijn eigen problemen heeft. Ze worden vrienden en krijgen een relatie. Schaap komt erachter dat hij een crimineel verleden heeft. Het heeft geen happy einde. Toch blijf je niet verdrietig achter omdat het bij het verhaal hoort. Het geeft eerder een hoopvol gevoel.

Op mijn verjaardag lag er een pakketje in de brievenbus. Het boek, samen met een lief briefje van mijn zus. Tranen in de ogen had ik. Superblij dat ik het in mijn bezit heb. Nu staat het in mijn kast en denk ik bijna dagelijks dat ik een geluksvogel ben.

De afgelopen tijd ben ik veel aan het opruimen geweest. Zoals zoveel mensen. Ik zei altijd dat ik nooit afscheid zou kunnen nemen van mijn boeken. Toch heb ik de helft weggedaan. Blijkbaar was ik er aan toe en wilde ik ruimte maken. Vooral veel medische thrillers in pocketformaat. Maar ook boeken in 'gewoon' formaat waar ik niet veel meer om gaf. Twee grote dozen in totaal. Stond versteld van mijzelf. Het voelt goed en ik heb er geen spijt van. Er is weer ruimte.