toen ik nog jong was, raakte ik op de verkeerde manier kennis met drugs (wiet, coke, heroine, whatever)
6 jaar: mijn moeders toenmalige vriend gebruikte crack aar ik bij zat en ik vroeg wat dat was en hij zei dat het medicijnen waren (een lepel met vloeibaar spul met een aansteker eronder)
ook hadden mijn moeder en hij een keer heftige ruzie en gooide mijn moeder een bus met witte poeder op de grond (zo'n jacobs shag bus)
toen wist ik niet wat het was, nu wel...
hij had mijn moeder van de trap af gegooid en haar knie is nu nog steeds kappot (we moesten toen snel naar het ziekenhuis)
12 jaar: mijn vader (alcoholist) kreeg een drugsverslaafde vriendin.
Ze had een zoontje die ze uit schuldgevoel heel erg verwende. ze was hele dagen weg en als het etenstijd was konden we haar ophalen bij de drugsdealer. daar lag de dan op de bank helemaal in haar eigen wereld.
en thuis lag ze jointjes te draaien en viel ze tijdens het draaien in slaap enz.
ook was ze ernstig borderline, waardoor ze vaak opgenomen moest worden in de afgesloten afdeling van de psychiatrie.
mijn vader en zij hadden slaande ruzies en er was nooit geld.
(werd toen ook gepest op school vanwege mijn uiterlijk)
16 jaar: mijn moeder kreeg een nieuwe vriend maar hij was helemaal fucked up door zijn drugs verleden.
hij dronk veel whisky (jhonny walker) en hij blowde daarbij erg veel.
hij sloeg mijn moeder en hij bedreigde mij.
op gegeven moment heeft mijn moeder met een wijnglas in zijn been gestoken en ik kon ALLES regelen.
(denk aan ziekenhuis bellen, taxi regelen, wond schoonmaken, grond schoonmaken, ruzie sussen.
NOOIT WEER wl ik zoiets meemaken....tot overmaatr van ramp was mijn beste vriendin er toen ook.
ik heb me nog nooit zo geschaamd...
ik heb dus was drugs betreft veel meegemaakt.
en toch, en toch ben ik zelf begonnen met blowen.
na al die slechte voobeelden van drugs.
maar weetje? ik heb geleerd baas te zijn over je eigen lichaam en geest.
ik heb geleerd dat je jezelf best in de hand kn houden, zonder jezelf te verliezen in de drugs, om zogezegd je verleden te wissen voor een paar momenten.
ik heb geleerd dat je niet meteen een junk wordt van blowen, dat je niet meteen verlangt naar coke of heroine.
maar weet je wat het ook is?
het is maar net wat voor persoon je zelf bent.
als je zwak van geest bent zul je veel smoken en je sneller gaan afvragen of je je nog bter gaat voelen van andere drugs zoals een P'tje of coke.
ik bn zo niet iig.
ik ben een blower die elke dag blowt, maar ik functioneer naar behoren, ben niet anders geworden ofzo.
misschien luier dan eerst, maar veel meer ook niet.
daarom snap ik niet dat mensen je altijd zo raar aankijken als je zegt dat je blowt.
sommige keren dan zelfs hun rug naar je toe!! waarom??
waarom moet er zo'n taboe over zijn?
om de gvallen die ik hierboven beschreven heb?
om de mensen die zichzelf zijn kwijtgeraakt in het bos vol problemen en drugs?
een voorbeeld:
toen mijn opa en oma hoorden dat mijn vriend blowden, zeiden ze dat ze hem nooit zouden accepteren en dat hij niet langs hoefde te komen.
en weetje? dat deed fucking veel pijn!
en what about alcohol dan?
ZOOOVEEEEEEL mensen drinken alcohol, zoooveeeeel mensen zijn verslaafd aan alcohol, en daar maken ze dan zelfs reclame voor op tv en de alcohol bedrijven sponsoren grote evenementen!
mer reclame kn je niet maken!
het is allemaal zo dubbel
nja, voelt goed om ff je hart te luchten (wat verleden betreft)
heel veel liefs,
silmiejj