bomen *gedicht*
bomen groeiden nooit tot in de hemel
iets dat niet valt te kiezen
maar wie kon ooit voorzien
dat zij nu de bladeren gaan verliezen
waar zelfs in overdrachtelijke zin
de kunst door de realiteit wordt verstoord
vooruitzichten afbrokkelen
er geen zon aan de einder gloort
hoop vertaald in verdorrende bladeren
is dit al wat er rest, een duisternis?
de toekomst een eeuwige winter
alles gesmoord in droevenis
freebird, man, 12 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende