bonfire night, rug en Ilse

Nou, we hebben weer heel wat beleefd dit weekend, dus waar zal ik beginnen.

ten eerste is het vandaag 'Bonfire Night' in Engeland. Ze vieren dat 'Guy Fawkes' het parliaments gebouw heeft geprobeerd op te blazen (ja, die waar Big Ben is) en hem dat niet gelukt is. Ze vieren dit door 'Guy' (een pop versie- beetje zoals wij de Abrahams maken voor 50e verjaardagen) op een groot kampvuur te gooien (al geloof ik dat hij in het 'echt' gevieredeeld werd en naar alle hoeken van het land gestuurd) en vuurwerk af te steken. op 5 November. Inmiddels is deze traditie gewoon een reden voor een feestje, wat nu daags ook nog eens samen valt met Halloween- al is dat feest voor velen Britten nog te Amerikaans.

Omdat de meeste mensen morgen moeten werken werden er dus veel Bonfire nights gehouden op zaterdag avond. Zo ook twee waar wij voor uitgenodigd waren.

Het eerste feest was bij Johns vaders volkstuintje. Daar kwamen alle vrienden van de volkstuinen bij elkaar voor een groot barbeque. het was er erg gezellig, al ziet het er op de foto nog stilletjes uit omdat we er al vroeg waren:



Ilse en Opa Bob bewonderen samen het kampvuur


Eigenlijk hadden we er makkelijk de hele avond kunnen blijven, maar we hadden ook beloofd om naar Colins feest te gaan- Johns neef die ons huis vorig jaar gekocht heeft.

Rond 8.00 gingen we naar Colin. Ilse was inmiddels aardig moe, maar ze moest nog even vol houden.

Het was raar ons oude huis te zien, vertrouwd, maar toch anders. Ze hebben nog niet zo veel troep, dus het is heel minimaal ingericht. Er waren ook nog heel veel van onze oude spullen: de matten bij de deur, onze oude kledingskasten, etc.
Ik verbaasde me er ook over hoe klein het huis wel niet was. dat was ik even vergeten! Eigenlijk vond ik het wel fijn om dat te zien, want in je hoofd maak je het toch weer mooier dan het was. Toen ik er achteraf echter iets over tegen John zei, antwoordde hij: I loved that house'. Ja, het is duidelijk wie van de twee het minste wilde verhuizen destijds (en daar nog soms moeite mee heeft.)

De achtertuin was nog net als hoe wij het achter hadden gelaten, alleen met wat langer (slechter uitziender) gras en meer onkruid. De bonfire werd uiteraard in de achtertuin gehouden:



Ze hadden nog wat pompoenen over van Halloween, die het ook mooi deden:


Ilse vond het vuurwerk minder, en na een paar minuten stoer rustig te zijn begon haar onderlipje toch te beven, waarna ze het op een huilen uitzetten. We zijn dus maar in de huiskamer gaan zitten waar Ilse lekker een gepofte appel naar binnen werkte:


O ja, zo zag de huiskamer er uit toen wij er nog woonden- Feb 2006:


Niet helemaal representatief, want dit was tijdens een druk weekend terwijl mijn ouders, zus en dochters er waren. normaal stond er minder op tafel, en alleen een bank- geen klapstoeltjes. De champagne werd trouwens door John opengemaakt omdat wij net hadden verteld dat ik zwanger was!

nog even een foto van Johns zussen (op een foto van nu) Links zit Sylvia, rechts Kath- de moeder van Colin (de neef die het feest gaf):


Rond 9.30 gingen Ilse en ik naar Johns moeder, want het was nu echt Ilse's bedtijd!!

We bleven bij Johns moeder logeren en hebben daar de volgende dag nog gegeten voor we naar huis gingen. Eigenlijk zouden we naar een doop gaan, maar ik voelde me zo slecht met mijn rug dat ik gewoon even niet meer sociaal wilde doen.

Vandaag ben ik voor mijn 'X Ray' geweest. Ze vertelden me dat de doctor over 10 dagen het resultaat heeft, en dat ze dan waarschijnlijk toch niks zal zien, omdat het bij mij waarschijnlijk de disks tussen mijn botten is en niet mijn botten zelf. Daarvoor zou een MRI scan gemaakt moeten worden, die de doctor mij waarschijnlijk pas weer veel later zou aanbieden. Ik heb dus gelijk de doctor gebelt voor een afspraak op woensdag, waar ik haar zal vertellen dat ze me adviseerden een MRI scan te doen. Een klein leugentje om eigen bestwil. Pas als ze de scan hebben gedaan en weten wat het is kan mij physio aangeboden worden, en ik denk dat dat is wat ik nodig heb. ik heb echt geen zin om hier nog tijden mee rond te lopen, vooral omdat de pijnstillers helemaal niks doen tegen de pijn. Vanavond gaat het trouwens aardig goed. Kan zelfs rechtop lopen!!

Ik zal zo maar eens stoppen, maar eerst nog vertellen over Ilses nieuwste trucje:

Ilse vind het de laatste tijd leuk om met het stopcontact te spelen. Uiteraard heb ik er beveiliging op gezet, zodat het haar niet zo snel kwaad zal doen, maar toch vertel ik haar dat het niet mag door streng 'ILSE!' te zeggen wanneer ze er mee gaat spelen. Sinds dit weekend draait ze zich om zodra ze mijn strenge stem hoort, haar wijsvinger gaat omhoog en ze antwoord net zo streng: MAMA! waarna ze vind dat ze weer recht heeft om verder te spelen. het is erg schattig, maar natuurlijk ook erg verwend en 'stout'.
Ik denk dat de 'terrible twos' waar ik voor gewaarschuwd bent bij Ilse nog wel eerder zal gaan beginnen. Ze kan al zo boos worden om dingen. Ze vind het bijvoorbeeld leuk om de telefoon te pakken en op knopjes te drukken. Als ik de telefoon afpak (en vaak verruil voor een heel leuk speelgoedje) zet ze het op een gillen. Ze gaat ook wel eens op de grond zitten en buigt dan helemaal voorover terwijl ze het op een gillen zet en haar vuistjes op de grond slaat- as dat geen 'full blown tantrum' is dan weet ik het niet. het ergste is natuurlijk dat mama het zo schattig en grappig vind, dat mama er om moet lachen, waardoor ze nog bozer word....

Ach, het leven van een peuter kan soms echt een hel zijn.

Groetjes Imke