boomknuffelaar

Vrienden noemen mij boomknuffelaar. Ze lachen mijn kweekkastjes op de vensterbank uit. Kijken moeilijk als ik hun planten water geef die hun kopje laten hangen en begrijpen mijn hysterisch gedrag niet als ik boos word op hun rotzooi op straat (of mijn tuin).

Ik zou mezelf nou niet direct een boomknuffelaar willen noemen...okey okey,ik geef eerlijk toe,ik heb eerder een treurwilg geknuffeld omdat het erop leek dat boompje het moeilijk had. En als een boom er vriendelijk om vraagt,ben ik niet de beroerdste om even een stevig knuffel te geven. Ik wil wel even benadrukken dat het geheel buiten eigen belang is. Ik knuffel namelijk niet voor mijn eigen gevoel beter te maken,maar om de boom te steunen. Meestal word dat goed ontvangen door de bomen...soms ook wat minder. (Niet elke boom is gediend van wat ongevraagd lichamelijk contact)

Anyways..ik hou dus erg van boompjes,plantjes,bloempjes,kruiden,groente en fruit. Ik ben niet een bewust biologische eter hoor. Ik vind het gewoon reuze intressant uitzien om kruiden uit mijn eigen tuin te knippen en soep te maken van mijn eigen (met liefde) gekweekte tomaatjes. Ik heb vrienden die weigeren het te eten,want het komt namelijk uit de tuin (niet opgelet op school,dat alle groente en fruit aan planten of bomen groeien) en dat vinden ze vies. Want wellich zit er nog aarde aan of wormpjes (want ze hebben nooit gehoord van schoonmaken voor gebruik)Ze denken dat die voorverpakte sla van de appie zelf in een bak ijswater springt,zich goed insopt met dove,zich inspuit met wat ongedierte verdelger en zichzelf daarna lekker in stukjes begint te hakken.

Dus als ik vol passie begin aan te wijzen wat ik waar geplant heb,merk ik dat mijn vrienden al een tijdje niet meer achter me staan en dat ik tegen de kat aan het praten ben. Die het ook niet zo heel veel intresseert...want ze gaapt er een beetje bij en probeerd haar staart te pakken.
En ook als ik jaren 60 liedjes zing terwijl ik met een slagersmes op mijn komkommer aan het hakken ben,merk ik dat mijn bezoek besluit toch maar niet mee te eten en vergeten zijn dat ze nog een afspraak hadden met euhm...euhm..iemand.

Wat zijn mensen toch ontzettend typisch