Brief naar hun .
Ik ga toch maar een poging wage.
wie niet waagt die niet wint!
Ik schrijf deze brief. aan de ouders van '' Hem '' [ Als je niet weet, moet je verhalen hiervoor ff lezen! ]
Om even duidelijk te maken hoe 't vanaf mijn kant is.
Ik heb het dan tenminste geprobeert, en dan mogen hun de volgende stap zetten!
Beste ouders van Martijn,
Ik heb er lang over nagedacht om deze brief te schrijven, omdat ik niet weet of het in goede aarde zal vallen.
En ik ben ook nog eens bang voor de reactie, als die erop volgt?
Maar uiteindelijk denk ik toch dat het beter is om toch deze brief te schrijven, al is het maar om mijn verhaal te doen en kwijt te kunnen!
Ik heb het lef niet, om langs te komen, waarom weet ik eigenlijk niet ?
En ook dat zal waarschijnlijk niet echt ten goede zijn.
Daarom schrijf ik eerst een brief, om zo te laten zien hoe en wat.
Ik was graag gewoon langsgekomen, en had dan mijn verhaal gedaan, omdat ik dat persoonlijker toch oprechter vind, maar oké, het is nu even niet anders.
Ik vind het jammer zoals het gelopen is, en zoals het nu met lopen.
Ik heb het gevoel alsof ik nog steeds benadeeld word vanwege mijn negatieve punten die er de afgelopen ‘’jaren’’ zijn gebeurt.
Terwijl er naar mijn idee, toch ook hoognodige positieve dingen zijn gebeurt de afgelopen jaren?
Ik vind het jammer dat het negatieve zo sterk heerst, ik heb 1jaar en 8maanden bij hem gelopen, en ja ik geef toe, we hadden zo onze ups&downs, maar tot 1,5 jaar ging alles, maar dan ook alles [ tussen u en mij ] goed!
Oké, goed is misschien niet het goede woord, ik heb zo mijn ups&downs gehad [ persoonlijke ], en jullie stonden eigenlijk altijd voor me klaar.
Ik mocht komen, om erover te praten, even mijn hart luchten!
Maar, ik deed dat niet, niet om persoonlijke reden, ik was gewoon bang, had het gevoel dat ik er raar op aangekeken zou worden!
Daarom heb ik toen met mezelf besloten, dat het gewoon beter was om het binnen bepaalde muren te houden.
We gingen met z’n alle een weekje weg, naar Limburg! Ik heb daar de tijd van mijn leven gehad, het was erg gezellig , en vond het gewoon heerlijk om ‘’ onder ‘’ jullie te zijn ..
Ik had toen het gevoel, alsof ik erbij hoorde, dat ik een ‘’deel’’ van de familie was.
En volgens mij was dat vanuit jullie positie ook zo?
Maar, de tijd naar Koninginnedag is het allemaal misgelopen naar mijn idee?
De sfeer veranderde, echt gezellig zoals het was, was het toen niet meer!
En dat is het ook niet geworden naar mijn idee
Opeens werd er nog weinig tegen me gezegd, en werd er gedaan alsof ik er af en toe niet was.
A fijn, dat is jullie goed recht, maar ik snap eerlijk gezegd nog steeds niet, waarom het toendertijd zo gelopen is?
Deze zomer, het ging uit met Martijn!
Daarmee heb ik hem heel erg veel pijn gehad, dat weet ik zelf ook!
Ik ben zo stom geweest, om mezelf zó te laten beïnvloeden door mn omgeving, door met een andere jongen te nemen, terwijl ik in feite helemaal niet verliefd op hem was.
Ik weet het, dat is geen excuus, maar invloeden vanuit buitenaf speelden op dat moment een grote rol.
En zelf ben ik zo stom geweest, om erin te geloven!
Ik maakte het uit, en op dat moment had ik al spijt dat ik het gedaan had
Ik dacht: Rianka, waar ben je mee bezig?
Ik weet dat ook dat geen excuus is, want ik ben erg fout bezig geweest.
Maar ik zie die fout zelf wel in, en ik vind het nu gewoon ontzettend rot!
Ik ben verliefd op Martijn, en ja, ik weet dat het niet goedgekeurd word.
Maar ik kan mijn gevoel niet zomaar uitzetten, ik kan niet zomaar opgeven op de een of andere manier!
Ik word niet zomaar verliefd?
En zal het ook niet zomaar vergeten, sorry!
Ik vind het gewoon jammer, dat het op de manier moet lopen zoals het nu loopt, had het heel erg graag anders gehad en ik hoop jullie ook?
Zou het eventueel niet mogelijk zijn, om eens te praten met z’n 3e of 4e ?
Gewoon eens om te kijken, wat er nou allemaal precies gaande is?
Ik heb graag gewoon duidelijkheid, en misschien ook wel dat het weer eventueel goed kan komen!
Ik verwacht niet, dat het weer word zoals het eerst was, maar ik hoop zo graag dat er over gepraat kan worden.
Dat er normaal gedaan kan worden, naar elkaar ..
Met vriendelijke groeten,
[NAAM]
wie niet waagt die niet wint!
Ik schrijf deze brief. aan de ouders van '' Hem '' [ Als je niet weet, moet je verhalen hiervoor ff lezen! ]
Om even duidelijk te maken hoe 't vanaf mijn kant is.
Ik heb het dan tenminste geprobeert, en dan mogen hun de volgende stap zetten!
Beste ouders van Martijn,
Ik heb er lang over nagedacht om deze brief te schrijven, omdat ik niet weet of het in goede aarde zal vallen.
En ik ben ook nog eens bang voor de reactie, als die erop volgt?
Maar uiteindelijk denk ik toch dat het beter is om toch deze brief te schrijven, al is het maar om mijn verhaal te doen en kwijt te kunnen!
Ik heb het lef niet, om langs te komen, waarom weet ik eigenlijk niet ?
En ook dat zal waarschijnlijk niet echt ten goede zijn.
Daarom schrijf ik eerst een brief, om zo te laten zien hoe en wat.
Ik was graag gewoon langsgekomen, en had dan mijn verhaal gedaan, omdat ik dat persoonlijker toch oprechter vind, maar oké, het is nu even niet anders.
Ik vind het jammer zoals het gelopen is, en zoals het nu met lopen.
Ik heb het gevoel alsof ik nog steeds benadeeld word vanwege mijn negatieve punten die er de afgelopen ‘’jaren’’ zijn gebeurt.
Terwijl er naar mijn idee, toch ook hoognodige positieve dingen zijn gebeurt de afgelopen jaren?
Ik vind het jammer dat het negatieve zo sterk heerst, ik heb 1jaar en 8maanden bij hem gelopen, en ja ik geef toe, we hadden zo onze ups&downs, maar tot 1,5 jaar ging alles, maar dan ook alles [ tussen u en mij ] goed!
Oké, goed is misschien niet het goede woord, ik heb zo mijn ups&downs gehad [ persoonlijke ], en jullie stonden eigenlijk altijd voor me klaar.
Ik mocht komen, om erover te praten, even mijn hart luchten!
Maar, ik deed dat niet, niet om persoonlijke reden, ik was gewoon bang, had het gevoel dat ik er raar op aangekeken zou worden!
Daarom heb ik toen met mezelf besloten, dat het gewoon beter was om het binnen bepaalde muren te houden.
We gingen met z’n alle een weekje weg, naar Limburg! Ik heb daar de tijd van mijn leven gehad, het was erg gezellig , en vond het gewoon heerlijk om ‘’ onder ‘’ jullie te zijn ..
Ik had toen het gevoel, alsof ik erbij hoorde, dat ik een ‘’deel’’ van de familie was.
En volgens mij was dat vanuit jullie positie ook zo?
Maar, de tijd naar Koninginnedag is het allemaal misgelopen naar mijn idee?
De sfeer veranderde, echt gezellig zoals het was, was het toen niet meer!
En dat is het ook niet geworden naar mijn idee
Opeens werd er nog weinig tegen me gezegd, en werd er gedaan alsof ik er af en toe niet was.
A fijn, dat is jullie goed recht, maar ik snap eerlijk gezegd nog steeds niet, waarom het toendertijd zo gelopen is?
Deze zomer, het ging uit met Martijn!
Daarmee heb ik hem heel erg veel pijn gehad, dat weet ik zelf ook!
Ik ben zo stom geweest, om mezelf zó te laten beïnvloeden door mn omgeving, door met een andere jongen te nemen, terwijl ik in feite helemaal niet verliefd op hem was.
Ik weet het, dat is geen excuus, maar invloeden vanuit buitenaf speelden op dat moment een grote rol.
En zelf ben ik zo stom geweest, om erin te geloven!
Ik maakte het uit, en op dat moment had ik al spijt dat ik het gedaan had
Ik dacht: Rianka, waar ben je mee bezig?
Ik weet dat ook dat geen excuus is, want ik ben erg fout bezig geweest.
Maar ik zie die fout zelf wel in, en ik vind het nu gewoon ontzettend rot!
Ik ben verliefd op Martijn, en ja, ik weet dat het niet goedgekeurd word.
Maar ik kan mijn gevoel niet zomaar uitzetten, ik kan niet zomaar opgeven op de een of andere manier!
Ik word niet zomaar verliefd?
En zal het ook niet zomaar vergeten, sorry!
Ik vind het gewoon jammer, dat het op de manier moet lopen zoals het nu loopt, had het heel erg graag anders gehad en ik hoop jullie ook?
Zou het eventueel niet mogelijk zijn, om eens te praten met z’n 3e of 4e ?
Gewoon eens om te kijken, wat er nou allemaal precies gaande is?
Ik heb graag gewoon duidelijkheid, en misschien ook wel dat het weer eventueel goed kan komen!
Ik verwacht niet, dat het weer word zoals het eerst was, maar ik hoop zo graag dat er over gepraat kan worden.
Dat er normaal gedaan kan worden, naar elkaar ..
Met vriendelijke groeten,
[NAAM]
05 dec 2006
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 nov 2006 Huilen . ( 1 )
- O 28 nov 2006 Story . . ( 2 )
- O 25 nov 2006 Het is weer goed?! ( 1 )
- O 24 nov 2006 Letter to my mom ( 2 )
- O 14 nov 2006 Goodbye . ( 6 )
- O 09 nov 2006 Zucht .
- O 01 nov 2006 MIS JE! ;( ( 1 )
- O 16 aug 2006 Begint opnieuw . ( 2 )