Brief naar papa.

Brief naar Papa.


Pa,

Ik voel me sinds na de zomervakantie letterlijk klote, en ik wil weren wat jij ervan denkt. & dat je weet hoe ik erover denk.
Sinds de zomervakantie heb ik het gevoel gehad: hèhè, eindelijk ken ik m’n eigen vader. JY hebt vertelt was er met jou aan de hand was, weer ook dat je een vriendin hebt, hoe jij nou eigenlijk denkt over opa en oma, over tante in huis, wat jouw gevoelens zijn.
Weet je het nog? De laatste dag op de camping? Ik help je even: Achteraan bij de Moezel, by Fam. de Graaff, wij samen onder de paraplu vanwege het pisweer. Jij huilde en zei met betrekking tot opa en oma: “Ze hebben geen idee wat ze kapot maken, echt geen idee”. Volgens mij heb jij ook totaal geen idee dat jij mij van binnen ook kapot hebt gemaakt, en daar eigenlijk nog steeds mee bezig bent…
Ook die vakantie hebben Stefan jij en ik samen met Armand en Mathilde rond t vuur gezeten. Toen jij er die tweede avond of al iets vroeger weg was, heb ik er ook al met Armand over gepraat. Ik raak m’n vader kwijt. Hy zei: “Je hoeft het niet te zeggen. Leg gewoon een briefje neer op ze hoofdkussen: “Pap, je raakt me kwijt”, als je weggaat. Je vader is echt niet dom Charlot”. Toen hij dat zei begonnen de tranen bij mij al over m’n wangen te rollen want ik wist dat hij gelijk had. Ik heb er veel over gepraat en gedacht, ik kan ’t briefje wel maken, maar ik heb het lef toch niet om ;t op je kussen te laten liggen.
Weet je nog die tweede week van de vakantie? Stefan, jij en ik alleen in huis waren. Wij stonden samen in de keuken, ik gooide alles open en je zei tegen me dat je het heerlijk vond om thuis te komen. Ik heb samen met Stefan gepraat over de aandacht die we bij mama krijgen en bij jou. We waren het erover eens dat we opgesloten worden ( voor S. werd natuurlijk ) bij mama. Vandaar dat Stefan onder andere naar jou vertrokken was. Myn vraag aan Stefan: “vind je niet dat Arie af en toe wel is te weinig aandacht geeft of naar je omkijkt?” Volgens my wist hij het niet en vond hij t wel fijn. Toch is af en toe een vraag van jouw kant: “lukt het met je huiswerk” oid wel fijn. Bij me moeder heb ik dan: hou je kop, t lukt wel. maar ze vraagt het ook 300 x per dag -_-‘ Jij vraagt het nooit omdat ik weet dat je je kinderen niet op wilt sluiten zoals jouw ouders met jou gedaan hebben … maar af en toe heb je gwn aandacht van je pa nodig!
Aan het einde van de zomervakantie wilde ik heel snel naar nwk toe. Dat merkte je vast wel, maar ik wilde gewoon weg, ik voelde me niet goed.
Ohja. Mathilde zei ook nog dat kinderen op de eerste plek komen……
Sinds de zomervakantie heb ik je 6 okt gezien. Die donderdag voor dat weekend zat ik al met het idee in me hoofd dat ik zaterdag ging volleyen ( die Rayon-training waar ik niet doorheen kwam ) en huiswerk ging maken, zodat wij samen iets leuks konden gaan doen. Ik overlegde met Viënna en ze vond dat ik meteen moest bellen en niet moest afwachten. Toen ik van de computer afging dacht ik: “ok, nu ga ik bellen”, dat telefoontje heb je niet gekregen omdat er iets was wat me tegenhield. Helaas moest ik invallen bij A2 en kon ik zondag niet meer blijven.
Daarna heb ik bijna een maand niks gehoord. De 1e keer was 3 november via msn. Het was een heel kort gesprek en je had wel gebeld als het niet goed ging. Ik was blij dat het goed met je ging en vond het leuk om je stem weer te horen. De volgende keer was 22-11, je zei ‘ja’ en ‘komt goed’ op de vraag: “zullen we zondag ( 2 dec ) met Marianne iets leuks gaan doen”. Dat weet je nog wel toch? Toen wij volgens opa en oma zo ‘ijverig’ bezig waren? Ik vertrouwde op je woorden. Ik d8 bij mezelf: YES! Ik ga ein-de-lyk iets doen met m’n pa. Maar nee. Een paar dagen later belde je, om te vragen of ik opgehaald kon worden door m’n ma omdat jij naar Nicoline toe wilde, want je had haar al drie weken niet meer gezien. Je zou om half 5 weg gaan. Maar nee, ik werd weer teleurgesteld door jou. Het werd half 4. Je had haar al 3 weken niet meer gezien zei je. Dan twijfel ik zo hard aan 2 dingen die Armand en Mathilde gezegd hebben: ( Mathilde: kinderen staan op de eerste plaats & Armand: je vader is echt niet dom Charlot ). Hallo! Je gaat liever naar je vriendin toe die je 3 weken niet hebt gezien, en mij zie je bijna twee maanden niet!
Sinds de zomervakantie hoor ik helemaal niks meer van je, ik weet niet hoe het met je gaat, je zegt niks meer. Ik weet NIKS meer van je en jij ook niet van mij. Ik ben het zat om telkens weer de eerste te zijn die contact zoekt. Het moet van twee kanten komen en dat komt het niet. Ik herinnerde me laatst dat ik jou voor je 53e verjaardag een foto van mij had gegeven waar ik in Oostenrijk zat. Je vond hem geweldig, en we hebben hem samen op je bureau in Delft gezet. Dan vraag ik me toch echt af: gaat er nou geen lampje bij jou branden: “goh hoe zou het met Charlotte gaan?” Bij mij gaat er geen dag voorbij wanneer deze zinnen niet in mijn hoofd zitten: hoe zou t met me pa gaan? WAAROM BELT HIJ MIJ NOOIT?! Wanneer gaat hij is zorgen dat er contact vanaf zijn kan komt? Wat nou als ik expres ‘vergeet’ te bellen met jou, zal ik het eerste contact sinds oud en nieuw 0:00 uur krijgen op mijn eigen verjaardag?!
Toen ik voor de laatste keer bij jou was: 22, 23, 24 december kwam ik voor me telefoon. M’n LG was kapot. Een paar weken later kwam m’n moeder opeens met m’n telefoon in haar handen aan. Had jij dan niet even kunnen bellen van: Charlotte Je telefoon is klaar… Blijkbaar niet dus. Toen ik die laatste keer bij jou was verveelde ik me. Ik wilde naar beneden gaan maar ik kom t gewoon niet. Als ik beneden zat, wat dan? Dan lig jij op de ene bank, ik op de andere, en we zitten dat tv te kijken. Zwijgend.
Vorig seizoen van volleybal kwam je bij elke wedstrijd kijken. Waar is dat gebleven? Dat is allang verdwenen. Misschien m’n eigen schuld, want ik vraag t ook niet. Jij zou ook het initiatief kunnen nemen om te vragen of ik nog wedstrijd heb…
Vorige week moest Stefan z’n handtekening zetten oid. Hij zag mama, met kerst zag hij mama, enz. Volgens mij ziet Stefan mama vaker dan ik jou de laatste tijd.
Laatst kreeg ik het gevoel dat Hans m´n eigen vader is. Hij is het niet, maar ik dacht dat dat de enige was.

Ja, zelf doet dit my ook pyn. Maar ik moest het nou gewoon kwijt.
-xx- Je dochter : Charlotte.


De blues die we moeten maken voor muziek, schreef ik voor jou
ZIE AGENDA VAN MY.

FOTO BYGEVOEGD.