#BrievenaanAndy: Deze is voor mij

Hoi Andy.

Dit zo schrijven voelt voor mij raar. Ik weet dat je dit toch niet leest, maar ik doe gewoon net alsof je het wel leest. Ik doe alsof je voor mij staat en ik alles tegen je kan zeggen. En het voelt echt heel egoïstisch om in deze brief het vooral over mezelf en mijn gevoelens te hebben, maar ik heb het echt even nodig.

Ik voel mij op het moment namelijk niet prettig. Het voelt alsof ik niets goed kan doen. Het voelt alsof de katten mij haten. Het voelt alsof er altijd iemand is die mij op de kop zit. Dat ben ik natuurlijk zelf. Ik voel mij schuldig omdat ik de katten voor mijn gevoel niet gelukkig kan maken.

Ik ben ook bang, Bang om nog meer mensen kwijt te raken.

Mijn paps gaat het volgens mij niet zo lekker mee. Het gaat echt even ruk aan deze kant. Ik zou graag je stem willen horen. Een knuffel krijgen. Gewoon van je horen dat het wel goed komt.

Maar dat zit er niet meer in. Ik moet mezelf vertellen dat het wel goed komt. Dat ik dingen zie die er niet zijn. Maar ik geloof het niet. De overtuiging dat alles mijn schuld is, is zo ontzettend sterk, het lukt mij niet om daar tegenin te gaan..😢

Ik mis je. Ik hou van je. Gelukkig heb jij het goed, waar je ook bent..❤️

Sorry voor mijn egoïstisch gebrabbel over mijn gedachten en gevoelens.. 😭

Dikke kus, hen😘