brokenhearted melody {when you went away} ........

Want die konden hem niet helpen; die konden zijne smerten niet verzachten.

Ook hadde hy de drie niet mede genomen, en van d' overige afgezonderd, dan om oor- en oog-getuigen te zijn van zijn lijden.

Hy gaat omtrent een steen-worp van hen af, en word meer van hen afgescheurd, dan gescheiden, gelijk het grondwoord, dat Lukas gebruikt, eigentlijk uitdrukt.
Zo verre konde in den helderen maaneschijn het oog der drie getuigen ligtelijk reiken, en onderscheiden wat JC deed in zo nijpenden nood.
Zo wierden zy, als toebereid, om haast van hem te scheiden.

Thans begint JC te bidden, en als een demoedige dienstknecht op zijn aangezicht ter aarde neervallende,
zijn smeekbede met hartgrondige neerslagtigheid aldus uit te brengen: mijn Vader, indien 't mogelijk is, laat deeze drinkbeker van my voorby gaan.

Hy betoont in deeze prangende benauwtheid zijn vertrouwen op zijnen Vader; schoon hy deszelfs toorn tegen de zonde ontsteken zag, en gevoelde.
Want dus blijkt, dat hy 't Vredenverdrag tusschen den Vader, en hem van eeuwigheid gemaakt, niet alleen indachtig was, maar ook tot grondslag van zijn vertrouwen stelde, en tot zijnen Vader in deezen nood den toevlucht nam, als die hem belooft daar uit te redden, en met eer en heerlijkheid te bekronen.

Markus, die uit den mond van Petrus nader omstandigheden, en de woorden des Heilands zelfs schijnt geboekt te hebben, zegt dat JC deeze woorden gebruikte: Abba, Vader, eene verdubbeling, die ons meermaals in 't N.T. voorkomt, en niet vergeefsch, of zonder verborgendheid schijnt, om dat Abba, Syrisch {Aramees} of Hebreeuwsch, en Pater, Grieksch is. Sommigen vinden 'er in, dat G d in JC een G d en Vader, niet alleen van Jooden, maar ook van Grieken of Heidenen zy.

Gelijk Paulus zegt in zijn brief aan de Romeinen {3:29}:
"Is G d een G d der Jooden alleen? Is hy 't ook niet der heidenen? Ja, ook der Heidenen!"

Anderen willen, dat Abba tederhartiger de kinderliefde uitdrukke, en dus zoud het alhier de innigste toegenegendheid en volvaardigheid des Zoons, omtrent zijnen Vader uitdruklijk te kennen geven.

Gelijk de smeekbede ook het diep ontzach des Heilands voor zijnen Vader aantoont, als hy zegt:
'zo 't mooglijk is, laat deeze drinkbeker van my voorby gaan.

Zich hier mede zijnen Vader onderwerpende, dien hy wist, dat alle dingen mooglijk waren;
doch die ook altijd, en in alles handelt, overeenkomende zijne deugden en volmaaktheden.
In den Vreeden-raad eischte de vader, als Richter, dat de Zoon, als Borg en Middelaar, zijne ziel tot een schuldoffer zoude stellen.

Dien schroomlijken beker nam de Zoon aan te drinken, en dit lijden t' ondergaan.

Want dat beker hier lijden en smerten betekene, ziet ieder.
Gemeen was die spreek-wijze by de Hebreen, en de H. Schrift vertoont ons dikwijls, eenen drinkbeker van G ds grimmigheid: maar of dit ontleend zy van de gastmaalen, daar ouds tijds tafel- en drink-meesters over gestelt wierden, lust ons niet te betwisten.

Want schoom die somwijlen door overmaate van drinkwetten, den gasten konden moeilijk zijn, waren echter die bekers tot vreugd en vrolijkheid, en onzes bedunkens onbekwaam om voorbeelden van droegheid en smerten te zijn.

Wy zouden 't dan liever halen van den drinkbeker, dien van oudsher de Jooden aan misdaadigers gaven,
als zy het doodvonnis ondergingen, en gestraft wierden. Want zo getuigen hunne Leermeesters:
'die ter dood uitgeleid word, geeft men eenen beker met wijn en wierook, op dat zijn verstand bedwelmt worde, en de lijder niet droevig, maar ongevoelig zy, als hy gedood word'
...
Daarom leest men doorgaans van bekerd der zwijmelingen, van wijn, die beroerd, en gemengeld is, wiens droessem de godloozen drinken. En in 't vervolg zullen wy zien dat JC dien zwijmel-wijn in zijnen Kruisdood niet wilde drinken. {Psalm 75:9/Yesjayahoe 51:17/Apocalyps 18:6 e.d.}

In zulken zin is die beker een levendig, maar ook een schriklijk zinbeeld van lijden, smerten, straffen, gelijk hier beoogt word. Zulk eenen beker bid Yehosjoea hier af; doch zo niet, als of zijn wil tegen den wil zijns Vaders ware aangekant, en 't gantsch Profeetisch woord, dat zijn lijden voorspelde, en de voorbeelden, die zijn kruisdood afschaduwden, konden verijdelt worden, en de verlossing, en zaligheid der zielen vernietigd, of anders volbragt zijn.

Dat wist JC was onmooglijk, en tegen 't eeuwig raadbesluit.

Hy bid dan niet, dat hy niet mag lijden, maar dat zijnen hartbeklemde droefheid en angsten, daar hy nu mede worstelde, haastlijk mogten voorby gaan; en hy in staat gestelt zijn, om zijn kruisdood kloekmoedig, en met vereischte krachten te lijden; waar toe hem de tegenwoordige harteprangen en krachtrovende smerten, scheenen onmagtig te zullen maken.

Zo verre is 't daar van daan, dat hy den dood af bidde, dat hy in tegendeel krachten verzoekt, om den dood te lijden, en te overwinnen. Waarom hy zijne bede nader bepaalt, en zich colkomen G ds wil, en welbehagen onderwerpt, zeggende:
'niet gelijk ik wil, maar gelijk gy wilt.

In die vrijwilligheid bestaat onz heil: of om de woorden van Paulus de mijne te maken,
'in deezen wille zijn wy geheiligd, gerechtvaardigd, gezaligd.'

{HEBR 10:10 & 5:7}

Uit deeze vreeze zegt de H. Apostel is JC verhoord; daar 't grondwoord eulabeia, zulk eene vreeze uitdrukt, die met eerbied, hoogachting, recht besef, en godvruchtigheid gepaard gaat.
Dit alles vind men ook in 's Heilands gebed, en leert ons, dat Yehosjoea haMasjiach niet ongevoelig is geweest in deeze uure der duisternisse, maar echter godvruchtiglijk zijnen Vader geeert en eerbiediglijk gevreest heeft, met heilige onderwerping.

m.a.w.
laillahailallahisarassoelallah