Brussel

Eergisteren is me in Brussel wat raars overkomen. We hadden met vrienden een daguitstap gepland. Je kent het wel: kerkje hier, pleintje daar, ... enz. In de Kapelkerk (in de Marollen voor de Belgen onder ons) overviel me plots zo'n raar gevoel. Ik kan het maar met moeite omschrijven, het voelde een beetje aan zoals ergens thuiskomen. Ik ben echter totaal niet gelovig (wel altijd katholiek onderwijs gevolgd), maar toch... de plek intrigeerde me; ik wou er zelfs niet meer vandaan. Ik zou er uren kunnen blijven zitten zijn en nagedacht hebben over het leven dat me nu voorlopig niet echt veel te bieden heeft. Ook God zou in mijn gedachten geweest zijn... Ik vraag me nog steeds af waarom ik net daar en toen dat warme gevoel over me heen kreeg. Het is immers niet de eerste keer dat ik een kerk betreed, maar wel de eerste keer dat ik er zo'n gevoel aan overhou. Misschien wordt het tijd om eens wat meer te onthaasten; dit drukke leven wat te ontvluchten!