Zo, dat was het dan. Het einde van een tijdperk.
Vroeger was ik echt heel trots op je. Ik vond je mooi, ik vond je sexy!
Later kwam ik er achter dat mijn zus eentje op zo goed als dezelfde plek had, gaf mij een verbonden gevoel
Maar de tijden veranderen.
Jij bent steeds groter en groter geworden. Je steekt gewoon uit en irriteert mij.
En het contact met mijn zus is intussen al Jaren verbroken, dus dat verbonden gevoel is toch weg.
Dan kan jij ook wel vertrekken.
Niets dan irritatie.
Alleen mijn dochter is nog dol op je, en plukt en pulkt met plezier aan je. Tot bloedens toe.
Nee, dat kan niet goed zijn. En het doet mij ook pijn.
Dus vandaag was onze laatste dag samen.
Ik ben naar de huisarts gegaan en hij heeft je vakkundig weg gebrand.
Wat een opluchting.
Hopelijk groei je nooit meer terug, moedervlek.