control about my life

Kaars 1
tijdstip: 15.55

kaars branden helpt bij je denkproces, althans bij mij. Als ik blijf staren naar zo'n kaars geef ik mezelf de kans om na te denken over de situaties waar ik het op het moment even moeilijk mee heb.
Ik ben een controlfreak, wil altijd alles op een rijtje hebben en het liefste moet het gaan zoals ik het wil.
Als het niet gaat zo als ik het wil, staat het niet meer op een rijtje, waardoor ik de controle verlies en dat wil ik voorkomen!
Dus we zijn begonnen bij kaarsje 1, zodat ik kan nadenken, alles op een rijtje kan krijgen en weer controle krijg over mezelf.

Weetje , ik vond je echt leuk , ik was verliefd, en jij ook op mij, en dan opeens reageer je bot en kut. En ik wist dat er iets aan de hand was dat voelde ik. Ik vroeg nog aan je is er iets aan de hand? heb ik iets verkeerds gedaan? en jij zei nee. Ik was weer gerust, maar vond het nog steeds kut dat je het zo deed. Je zei dat het een periode zou zijn..
En na 3 weken zei je dan eindelijk dat we moesten praten en dat je me miste, op een vrijdag avond, mijn avond! Ik moest weg en jij wou slapen ! we zijn ook best verschillend. We spraken af dat jij me de volgende dag zou bellen, na mijn werk. Dol gelukkig ging ik weg, met een gerustgevoel dat het allemaal goed kwam, je miste me, je zei het zelf.
Volgende dag wist ik dat ik kon wachten tot ik een ons woog, maar toch ik wachtte.
Ik werd ongeduldig, en ging maar op msn. en boem, je begon te praten, je ontweek mijn stem en mij, en msn is daarbij een makkelijk hulp middel.
En je begon te ratelen, ik wil je geen pijn doen, ik mis je , en ik heb nagedacht.
Me hart begon iets sneller te kloppen, het klonk zo anders als de avond daarvoor.
Je begon te vertellen dat het nooit iets tussen ons kon worden, terwijl we al iets hadden?
Ik belde je op, en bij elk redelijk geirriteerde opmerking die ik maakte werd je boos.
Na een tijdje mezelf in te hebben gehouden wou ik toch weten welke redenen je gaf, je gaf als reden dat ik te weinig initiatief toonde.
Eerst vond ik het werkelijk nergens op slaan, vooral de voorbeelden die je noemde.
Maar nu ik hier zit met mijn kaarsje vind alles eindelijk zijn plekje! ik kende je al anderhalf jaar, had je ergens ontmoet tijdens het uitgaan , en ookal woonde we zo ver uit elkaar hebben we altijd contact gehouden op msn en hyves. Na die anderhalf jaar ging ik dan op kamers, nu konden we leuke dingen samen gaan doen, vriendschappelijk, de rest hoefde van mij niet. Maar van het een kwam het ander, het begon met een zoen, en het eindigde in bed. Daarbuiten deden we niks meer, terwijl onze gesprekken altijd veel inhoud hebben gehad, was dat nu verdwenen.
Net als mijn mening, ik werd verliefd, en wou het dit keer niet verpesten door mijn praatjes, want ik neem geen blad voor me mond.
Elk initiatief kwam achteraf van jou kant, terwijl ik nooit zo ben geweest, alles moest gaan zoals ik het wou en de jongen zat altijd onder de duim. Je hebt me stiekem veranderd, terwijl het niet je bedoeling was, want ik ben veranderd op de manier waar ik zelf niet van hou en waar jij niet van houdt.
Had ik dit maar eerder gezien, dan had k het kunnen veranderen, maar nu is het te laat.
Fouten leren herkennen en verbeteren probeer ik de afgelopen jaren als de beste, maar dit is niet altijd even makkelijk! Je jeugd is de beste tijd van je leven, achteraf.. Maar als je erin zit, wil je hele andere dingen. Me kaarsje is nu al meer als een half uur aan, en nog vrij groot.
Kaarsjes doen me altijd aan mijn oma denken, zei heeft me dit geleerd, op haar verjaardag, de laatste verjaardag van haar leven. Ze kende mij als geen ander, omdat ik op haar leek, in doen en laten maar ook qua zien.

Ik wil hem terug, hij heeft me dingen laten zien en voelen die ik nog niet kende! die ik fijn vond en niet gewend was. Dat jongens zo kunnen verschillen..
Hij was in alle opzichten perfect, maar zolang ik bij hem mijn eigen mening nie kan hebben, kan het al niks worden.

Mijn tijd zal nog wel komen, dat ik gelukkig ben, met een jongne, dan al inmiddels een man, waar ik ziels veel van hou en hij nog meer van mij. Dat we elkaar gelukkig maken, in elk opzicht. Dat we op het zelfde niveau het leven leven. en dan komt alles op zijn plekje terecht, dan zie ik in dat al die andere jongens niet voor niks waren, ze hielpen me alleen het idealen te vinden.

Ik neem daarom toch afscheid van jou, tevreden met je besluit. Ik weet dat je gelijk hebt, en daarom geef ik het ook toe. En als het zo mocht zijn, komen we elkaar nog een keer tegen op een onbelopen pad, en dan zien we wel wat er gebeurd.


Dankjewel mijn liefste oma, voor deze wijze advies. Ik blijf nog even denken, het kaarsje is namelijk nog lang niet op. Maar dankzij u heb ik al mijn gedachten weer op een rijtje!
Ik mis je, en zorg goed voor Opa & Sil, geef ze allebei een dikke kus van mij..



With love,

Honnepon.