coping in mydi {and elsewhere}

We
waren altijd
al een land
van believing
without belonging,
geloven zonder
bij een geloofsgemeenschap
te horen.

Nu
blijkt dus
ook [alweer] eens
duidelijk uit Sarah Baenzigers
{zie Radboud!} dat
"zonder ergens bij te horen"
OOK
opgaat voor het Nederlands bidgedrag:
veel Nederlanders doen aan
"praying without
belonging"!

De
promovenda merkt
het wel vaker,
wanneer ze op congressen
in de USA onderzoekers spreekt,
dat Nederland een atypische,
haast paradoxale positie inneemt:
"Nogal
wat collega~wetenschappers
doen onderzoek in Europa.
En die snappen niets van Nederland!
Zij stuiten op rare elementen
die strijdig zijn met de vergaande
secularisatie?!

Uit
haar onderzoek
destilleerde zij vier
hedendaagse bidsvarianten:
het religieuze gebed
[contact zoeken met G d
& 'bedanken'],
het vraaggebed
[hulp vragen aan G d],
het meditatieve gebed
[denken, reflecteren,
vooral gericht op innerlijke rust;
niet per se direct gericht tot G d]
EN
het impulsieve gebed
[lijkt op vraaggebed
maar dan gericht op een hogere macht
of 'iets'!

Dit
laatste wordt
vaak gebruikt in
moeilijke situaties
om het hart
te luchten]!

DIT
zou je het mydigebed kunnen noemen
omdat we dit op deze vituele pagina's 't vaakst kunnen tegenkomen
[naast al die andere varianten die natuurlijk ook
altijd aanwezig blijven in de ene of andere vorm
'van huis uit' als het ware]:
wij geven er hier
vaak dus
onze 'eigen draai'
aan?!

Die
eerste twee
bidstijlen komen meestal
vooral bij 'normale kerkgangers' voor,
de laatste twee
zijn bij uitstek de gebeden van de
niet-kerkelijke 'bidders'?

HUN
bidvormen zijn
meer geindividualiseerd en/of
spiritueler dan de traditionelere vormen,
en niet meer gerelateerd
aan enig kerkbezoek
of lidmaatschap!

In
de dagelijkse
praktijk, zegt Sarah,
is bidden trouwens altijd
een combinatie van verschillende typen!
Een puur religieus of puur meditatief gebed
bestaat niet.

Wel
blijkt uit
haar gedegen onderzoek
dat het meditatieve en impulsieve gebed
in Nederland
MEER
voorkomen
dan het kerkelijk gebonden
religieuze gebed &
'vraaggebed'!

"EIGENLIJK
[concludeert Sarah Baenziger],
is het persoonlijke gebed,
in welke stijl dan
ook, in Nederland
tegenwoordig heel
egocentrisch?

De
aanleidingen om
te bidden kunnen
heel erg uiteenlopen en verschillen.
Mensen bidden bij ziekte
of de naderende dood
van zichzelf of anderen,
bij moeilijke momenten in het leven,
bij existentiele problemen.

Maar zelfs
als ze voor een ander bidden,
hebben ze daarvan vooral vaak zelf profijt?
De psychologische effecten zijn in alle gevallen dezelfde:
degene die bidt, ontleent
daar voornamelijk
ZELF
steun, kracht en innerlijke rust aan,
waardoor zij of hij beter kan omgaan
met de eigen problemen
of die van een ander.

Bij een levensbedreigende ziekte
bidden mensen niet in de eerste plaats om genezing,
maar vooral om kracht zodat ze hun situatie
AANKUNNEN!"

SB
vergelijkt bidden
met schrijven in een dagboek.

"Je
schrijft of
bidt je problemen van je af ~
en dat geeft je
opluchting!

Traditionele
biddende personen
hebben dan ook nog het gevoel
dat G d naar hun gebed luistert
en voor hen
zorgt.

DAT
is natuurlijk
wel een verschil
met 'n 'normaal' dagboek!"

Daar
staat dan
weer tegenover dat
wij in myDi nu ook
ELKAAR
hebben {als 'mede'roergangers
& behulpzame scheepslieden,
helpers in welk opzicht dan ook
& 'bouwvakkers'/vissers
'naast G d'!}
[ten goede of ten
kwade]!

Baenziger
stelde zich
tevens de vraag
WAAROM
er nu eigenlijk nog
zoveel mensen bidden
in een zo geseculariseerd land
als Nederland?

Bij de bidders
die teruggrijpen naar traditionele bidvormen
is religieuze socialisatie
een verklaring!

ZIJ
hebben deze
'manieren van bidden'
vroeger ooit eens
'geleerd',
van hun ouders en
in de kerk?

Maar
bij de
meer buitenkerkelijke 'ongeorganiseerde'
bidders
die wat meer 'eigentijdse' vormen
van bidden beoefenen,
zoals het meditatieve en impulsieve gebed,
is 'het vroeger gezien
of geleerd hebben'
geen echte duidelijke
verklarende factor!

Blijkbaar
moet het hedendaagse geindividualiseerde,
niet-institutionele bidgedrag
anders worden
begrepen?

En dan
komen we vanzelf weer terug
bij de psychologische functie die het gebed
volgens SB
in hedendaags Nederland heeft
voor de meeste 'bidders'!

Bidden
als 'religieus copingsproces',
noemt zij dat.

"Als
jouw partner
overlijdt, dan helpt
het niet om de ANWB te bellen
of de dokter de schuld te geven?
Alle gangbare technieken
om met problemen om te gaan [to
COPE
with],
vallen weg
als iemand doodgaat!"

Omdat
religie een
belangrijke rol speelt
bij existentiele problemen,
kun je daartoe
WEL
jouw toevlucht zoeken en nemen.
zegt SB,
bijvoorbeeld door te
gaan bidden.

Bidden lijkt,
zo valt dan ook uit haar onderzoek op te maken,
vooral een manier
om het onvermijdelijke te
leren accepteren.

We zoeken
'verklaringen' buiten onszelf
omdat we de antwoorden [nog]
niet kennen.

Of
omdat die nog
niet tot onze hersenen,
lichamen en sociale
verbanden willen
doordringen?!

"DAAROM
functioneert bidden
meestal als
'coping'~
mechanisme.

Daar
zijn genoeg
voorbeelden van, zoals
bijvoorbeeld een onderzoek onder kankerpatienten
in het Nijmeegse Radboudziekenhuis.

Velen
grijpen het gebed aan
als een manier om met deze situatie
om te leren gaan."

Sarah Baenziger hoopt
dat dit onderzoek naar bidgedrag in Nederland
na haar promotie niet komt
stil te liggen.

"Het zou
reuze interessant zijn
om een vergelijkend onderzoek te doen
naar de verschillende culturen en religies
binnen Nederland!"



Sleep well
dream sweet
and tell us all
about it tomorrow
if you really want to
do so
...

m