* Creatief bezig zijn

Ik zie mezelf best als een creatief persoon. Als kind was ik constant bezig met allerlei creaties. Kranten maken met verzonnen artikelen er in, eigen bordspellen maken, hele pretparken en steden met Lego bouwen.

Tegenwoordig uit die creativiteit zich voornamelijk in het schrijven van boeken, het bouwen van websites en het schrijven van blogs. En natuurlijk heb ik Lego weer herondekt. Een tijdje hield ik me bezig met het decoreren van cupcakes. Maar dat is een dure hobby en ik had vrijwel niemand die ik de cupcakes kon geven.

Hier een paar foto’s:







Lang geleden alweer, dat ik dat deed. Haha.

Iets waar ik minder goed in ben is tekenen. Ik teken als een vijfjarige. Mijn moeder noemde dit altijd al ‘naïeve kunst’. Maar, tekenen heeft me wel altijd geïnteresseerd. Video’s op YouTube van mensen die prachtige tekeningen maken. En als kind keek ik al naar Bob Ross. ‘Mam, mag ik dit gaan doen? Ziet er heel leuk uit.’
Maar mijn moeder weigerde, want: het is veel moeilijker dan hoe het eruit ziet en je hebt er heel veel voor nodig.

Hoewel ik niet goed ben in tekenen, scoorde ik op de middelbare school wel altijd hoge cijfers. Ik begreep dat nooit. En omdat mijn carrière richting het schrijven ging, deed ik eigenlijk ook nooit iets met tekenen of schilderen.


En toen ontmoette ik mijn vriend. Hij schildert veel. En ontzettend leuke dingen. Toen een vriendin met haar toenmalige vriend een schilderles wilde krijgen van mijn vriend, besloot ik ook aan te haken. En dus kregen we schilderles van mijn vriend. Leerden we een achtergornd schilderen en hoe we iets na kunnen schilderen.

Later heb ik ook nog een paar keer dingen geschilderd en zelfs wat eigen schilderspullen gekocht. Ik heb mijn foto’s hier al eens gedeeld, maar hierbij nog een keer:





Mede dankzij mijn vriend toch nog best wat leuks geworden.


Nu heb ik een computerspel. Het heet ‘Such art’. Eigenlijk is het een simulatiespel van schilderen. Je hebt alles ter beschikking: verf, kwasten, stiften, potloden. Spuitbussen met verf, stencils, schildersdoeken, etc. En je hebt een computer met een mailbox die volloopt met opdrachten om te schilderen. Alles gedraagt zich ook echt als verf. Dus als je niet oppast, gooi je je emmer water om of loop je tegen je palet aan dat op de grond valt. Verf kan op muren terechtkomen, etc. Maar je kunt ook verf blenden en mengen en allerlei technieken toepassen. Qua besturing is het even wennen. Maar ik vind het geweldig.
Toegegeven: of je nou wel of niet kunt tekenen, de opdrachten worden altijd enthousiast ontvangen. Al stuur je een enkele streep. De fictieve ontvanger is er helemaal blij mee.
Echt serieus schilderen en tekenen hoeft dus niet.

Maar dat doe ik wel. Want waarom zou ik anders een schilderspel spelen. Soms kloot ik ook wel en probeer ik gewoon wat dingen, maar meestal doe ik wel echt mijn best.

Is het goed? Welnee.
Is het leuk.
Ja.

En ik ben eindelijk met tekenen bezig. Durf steeds vaker te zeggen: het is niet slecht.


Mijn vriend noemt het naïeve kunst. Net zoals mijn moeder mijn tekenstijl vroeger noemde. Hij zegt: ‘er klopt altijd wel iets niet aan je tekeningen. Wist je dat sommige kunstenaars daar echt hun best voor moeten doen?’
Waarop ik reageerde: ‘ik doe juist mijn best om het kloppend te maken en dan klopt het wéér niet.’


En toch. Hoe meer ik probeer. Hoe beter ik word. Dat merk ik wel. En de mailbox in het computerspel stroomt ondertussen vol met mensen die een kunstwerk van me willen. Voorlopig nog genoeg te doen, en ik vermaak me er enorm mee.

Hier wat van mijn ‘kunst’. Een vijfjarige had het kunnen maken. Maar dat hindert niet. En toch merk ik dat ik langzaam beter word.

Dit was mijn allereerste. Opdracht was een eenhoorn. Ik moest hier ook nog enorm aan de controls wennen van het spel. Het lijkt niet echt alsof hij een hoorn heeft, eerder alsof het een feestmuts is. Haha!



(ernaast zie je ook nog een theekopje, dat ik heb geïnspireerd op het theekopje dat ik in het echt heb geschilderd)


Bij deze was de opdracht ‘pollution’. Dus ik dacht: ‘Ik schilder Tata Steel’. Dit was voor het eerst dat ik de spuitbussen echt ontdekte:



Hierbij was de opdracht ‘horizontaal’. Ik wilde er eerst iets anders van maken, maar opeens werd het een soort Amerikaans landschap.



Bij deze kreeg ik een heel verhaal als opdracht. Het was een held, die een ‘ship’ dat in de planeet Jupiter vastgezogen werd ging redden. Ik heb een beetje gekeken naar hoe sommige artiesten planeten maken met spuitbussen en dat enigszins geprobeerd toe te passen. En gekeken naar hoe Jupiter er echt uitziet. Uiteraard begreep ik best dat ‘ship’ een spaceship was, maar heb er een pirateship van gemaakt.



Bij deze moest ik een ‘creepy clown’ maken. Ik dacht alleen maar: ik met mijn tekentalent kan dat niet. Dus heb ik het maar wat anders aangepakt (en ja, weer met spuitbussen, want die zijn leuk):



Dit was gewoon een probeerseltje. Deels nagetekend van een voorbeeld. Om er een beetje feeling mee te krijgen:



En deze was een opdracht naar mijn hart. Ik moest ‘dans’ tekenen, maar dan in de naïeve stijl. Nou, als iedereen roept dat ik naïef teken, dan moet dat wel goedkomen, toch?



En vandaag ben ik bezig geweest voor ‘mezelf’. Zonder me dus aan een opdracht te houden. En ik ben een paar tekenfilmfiguurtjes gaan natekenen. Eigenlijk vind ik deze best wel goed gelukt.





Creatief zijn dus. Ik ben geen schilder of tekenwonder. Maar wat maakt het uit? De fictieve personen in mijn spel zijn dol op wat ik maak. Ook al is het lang niet altijd even mooi.

Echt presteren? Dat doe ik wel wanneer ik een boek schrijf, of ik opdracht bezig ben. Dit is vooral een stukje ontspanning. En humor, omdat ik ook wel om mijn eigen werk kan lachen.

Benieuwd wat ik verder allemaal nog ga creëren.