Daar was je dan!

Zo, daar stond je dan te pronken op mijn facebookpagina, ik heb je zelf niet in ''mijn vrienden'' lijst staan maar anderen hadden op de ''vind ik leuk'' knop gedrukt dus kon ik je foto weer eens zien.
Dat was hem dan, ooit, mijn vent, de man van mijn leven, de prins op het witte paard.
Nog steeds verscheurd het me soms, maar ik weet dat het lot anders voor ons beslist heeft.
De diepe pijn is nu 3 jaar later eindelijk grotendeels weggetrokken, toch heb ik je schijnbaar nog steeds in mijn onbewuste rugzakje op mijn rug zitten en draag ik je.
En dat na alles, na alle pijn waarmee je me hebt achtergelaten...Maar diep van binnen weet ik dat hoe erg ik je ook gemist heb, je vervloekt hebt, van je gehouden heb zoals niemand anders kon, maar...Iedereen heeft een keuze en jammer genoeg nam jij de verkeerde ''in mijn ogen!''
Ik weet niet hoe ik zou reageren als ik je zou zien, ik altijd met mijn grote mond!
Ik geef wel aan dat ik sterk genoeg ben om te zeggen dat ik je zou kunnen zien op verjaardagen.
Maar eigenlijk denk ik dat ik van mijn stoel zou vallen als ik je zou zien. Neuh, ik zou je niks laten blijken, je zou het niet aan me zien, misschien zou je het voelen omdat we zo'n diepe band met elkaar hadden en misschien nog steeds hebben.
Haha, mislukte pannenkoek! Kijk wat je nog met me doet! Dus schrijf ik...Ik schrijf over je, ik probeer het van me af te schrijven denk ik, terwijl je ook geen enkele letter meer waard zou hoeven zijn!
Wel voor andere dat weet ik (en ik weet ook hoe mooi je geweest bent en kon zijn)...Vandaar waarschijnlijk ook...
Maar lieverd, zoals ik vernomen heb, was het gras bij de buren toch niet groener, het is even hard maaien als bij mij... Hadden we dat maar geweten...
Ik zit me te bedenken wat ik eigenlijk nog van je zou willen, en ik denk dat dat een oprecht excuus zou zijn! Maar zoals je moeder aangaf zit ik nog veel te diep bij je, zelfs mijn naam geeft je tranen in je ogen...En daarom hou ik nog steeds van je ergens heel diep verstopt...Ja, liefde gaat dwars door alles heen weet je nog? Door haat, door verdriet, door alles...Onze ware aard is liefde, alleen soms zien we het niet (meer)! Heel eerlijk...Jouw leven is mijn leven niet meer en er zijn meerdere ''de ware(s)'' ik heb ze alleen een tijd lang niet gezien! Dag lieverd... Dag mijn prins, er staat iemand anders op mij te wachten...