Daar zit ze,
In elkaar gedoken..
in dat kleine donkere hoekje..
het enigste wat je ziet,
is de glinstering van haar tranen
het enigste wat je hoort,
is het zachtjes snikken in de nacht
Niemand die het ziet,
Niemand die het merkt
Ze lopen maar door
Alsof ze niet bestaat
Ze is niet goed genoeg
Om voor te stoppen
Daar zit ze weer,
Op hetzelfde plekje..
Dezelfde glinstering,
Hetzelfde gesnik..
Will this never ends?
Altijd weer de pijn,
die ze moet verdragen..
altijd weer die last,
Hij is veels te zwaar..
Onder de mensen
Houdt ze zich sterk..
Maar als ze dan moedeloos naar buiten staart
zie je haar vechten tegen de tranen
als ze dan weer alleen is
Zie je de verwarring in haar ogen
ligt ze daar, met haar hoofd in haar armen
te rusten..
zich klaarmakend, voor deze zware dag
iedere dag
is het weer hetzelfde..
Will it ever change?
Hoor de hoop in haar stem
Hoor de stille hint..
Hoor door het gefluister heen
de schreeuw naar hulp
Zie je haar ook altijd zitten?
daar in het hoekje..
helemaal alleen,
vergezeld met het verdriet
zie je het niet?
al het verlies in haar ogen..
zie je het niet?
dat ze gebukt staat onder de last..
Vechtend tegen het geweld
probeert ze voort te lopen
kruipend onder de last
komt ze langzaam verder
de vraag is alleen
gaat ze wel de goede kant op?
De hulp die ze neemt..
is slecht voor haar..
Maar zo verdwijnt ze voor even
uit de werkelijkheid
deze werkelijkheid
die het haar zo moeilijk maakt
zie je haar weer zitten?
helemaal alleen,
in het donkere hoekje
met de glinstering van tranen
en het snikken van verdriet..
langzaam zal het vervagen
dan is ze er weg..
Lopend over door het bos,
als de tranen stromen over haar wangen
ziet ze daar het licht
aan het einde van het pad
Lopend door het bos,
als de tranen stromen over haar wangen
Doet ze een laatste wens
..