Kinderen.
Ik was net 2 dagen uit het ziekenhuis.
Er waren veel ingrijpende dingen gebeurd, in een erg korte tijd.
Mijn zus hielp me met het huishouden en mijn neefje van 3 was, met zijn rug naar me toe, aan het spelen.
Zomaar uit het niks, voelde ik me intens verdrietig worden over wat er allemaal gebeurd was.
En ik voelde een traan over mijn wang rollen.
Op dat moment sprong mijn neefje, midden in zijn spel, van zijn stoel.
Hij kwam naast me staan, legde zijn beide handjes op mijn bovenbeen en keek me aan met grote bezorgde ogen.
Praten kon hij nog niet.
Troosten wel!
Wat ik voor mijn neefjes voel is op geen enkele manier ter wereld te evenaren.
Van hen hou ik het meeste op de hele wereld!
Als ik aan ze denk word ik gewoon zo blij!